"Birine, iyi bir kalbi olduğundan aşık olunmuyormuş. Bazen birinin içindeki o kötülüğü bile sevebiliyorsun, yaptığı her kusurlu şeye kafanın içinde bir bahane bulabiliyorsun; çünkü onu seviyorsan iyi biridir diye düşünüyorsun. Artık içimde hiçbir kötülüğüne bahane aramıyorum, seni içindeki en zehirli duygularla seviyorum. "
Sayfa 294 - İndigo YayınlarıKitabı okudu
İnsan kusurlu bir toplam’dır. Mutlak manada “anlamak” ise ancak toprağa (yani o büyük ferahlığa) kavuşmakla mümkün galiba.
Sayfa 38
Ben şuna inanıyorum ki, herkesin benliğinde kötü bir yön -yaradılıştan kusurlu olan bir yön- vardır.
Sayfa 79 - Can YayınlarıKitabı okudu
İnsanlığın karşılaştığı tüm kötülüklerin, hastalıkların fakirliğin ve mutsuzluğun nedeni, kusurlu düşüncelerdir. Olumsuz düşüncelere kapıldığımızda, doğuştan kazanılmış haklarımızla bağlarımızı koparmış oluruz.
Sayfa 130Kitabı okudu
Kendi sınırlı deneyimlerimizle bu dünyanın ne ölçüde kusurlu ya da kusursuz olabileceğini illa tartışacak olursak, yanıtımız bu dünyanın epeyce kusurlu olduğu yolunda olacaktır.
Aşk...
Daha yollarda sakin durmamıştı bir türlü. Kabına sığmamıştı. Bir yarısı yollarda kayboldu. Getirebildikleri ancak öbür yarısıydı..
O gün bu gün yeryüzü kelimeleri yetersiz, aşk bu dünyada kusurlu..
Annelik duygusu...
Havva'nın cennet duygusu..
Gönül evinde, kadın bedeninde tastamam duruyordu..
