Dağlara ve gökyüzüne bakarken, insanların hepsinin birden talihli mutlu olamayacağını düşündü. Herkesin kaderi aynıydı. Karşısında ulu dağlar vardı: Bir yanı pırıl pırıl, aydınlık bir yanı gölgeli. Aydınlık ve gölge nasıl yan yana ise, insanın kaderi de öyle, mutluluk ve acıyı beraber getiriyordu. Bir yanda kıvanç bir yanda kaygı. Hayat dediğin böyleydi işte...
Sayfa 126