Es-selâmu aleykum. Din hakkında bir kitap hazırlanırken din ehli insanların model alınması ve örnek gösterilmesine özen gösterilir. Öyle ki; pis olan pisi över, mis olan misi! Bu kitap, hocamın bir sohbetini hatırlattı bana. Tam başladım, pek hoş ve çocukların okuyabileceği dozda demeye kalmadan son sayfaya geldim, zihnim darmadağın...
Hocam derdi ki: "bir kitabı son sayfasının, son kelimesine değin okuyun. İyi kitabı da kötü kitabı da... Zîrâ misal vermek gerekirse bir muhafazakâr, hayatı boyunca güzel ameller ile yaşıyor ve çokça kitap yazıyor.. Bir kitabını muhabbetle okuduk, tam son sayfasına geldik ki: îtikâdının bozuk olduğu ortaya çıktı."
Öyle ki; bu konu bana şu hadis-i şerifi hatırlatıyor:
"Sizden bir kimse cennet ehlinin amellerini öyle işler ki, kendisi ile cennet arasında bir arşın kadar mesafe kalır; derken kitabın hükmü ön plâna çıkar ve o kimse bu sefer cehennem ehlinin amellerini işlemeye başlar ve cehenneme girer. Yine bir kimse cehennem ehlinin amellerini öyle işler ki, kendisi ile cehennem arasında sadece bir arşın mesafe kalır; derken kitabın hükmü ön plâna çıkar ve o kimse bu sefer cennet ehlinin amellerini işlemeye başlar ve cennete girer.
(Bu hadis, Nesâî hariç bütün Kütüb-i Sitte'de geçmektedir. Bk. Kenzu'l Ummal, h. no: 576)
Dinsizlik ideolojisi güden ve hayâtı boyunca, Allah için yaşamakta olan insanlara zûlmeden insan müsveddesini bu kitaba dindâr(!) gibi lâyık gören yazarı da, basımı da kınıyorum!
Allâh nasibsizlikten muhâfazâ eyleye.. Allâh, hakkı ile bilendir.