Sevdiğim eski bir söyleyiş, severim. Daha sahici gelir bana, eski zaman aşklarını, eskide kalmış aşkları hatırlatır. Ne kadar unutulmaya çalışılsa da izi belli bir yara gibi duran aşklar.
Evvelâ kendi ile kavga edip de sulha varsa, zaten dışarıyla kavgaya lüzum yok. İnsanları olduğu gibi kabul edersin. Kusursuz olamayız ki biz. İyiliğini görme, kötülüğünü gör, iyiliğini görme, kötülüğünü gör. Ne huzur kalır, ne rahat, ne selâmet.
Körü körüne bir Batı hayranlığı. Hâlbuki kendi köklerimize insek, kendi tarihimizi bilsek, kendimize hayran olmamız icap eder ve kendimize hayran olmadıkça da biz yükselemeyiz.
Neredeysek orada iyiyizdir. Erzurumlu İbrahim Hakkı hazretlerinin bir şiirinde "Deme niçin bu böyle / Yerindedir o öyle" denir. Biraz da teslimiyeti, razı olmayı, mevcut durumun, imkânın, hâlin tadını çıkarmayı bilmemiz lazım...