Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.2
·
Puan vermedi
Adorno ilişkisel şekilde anlamlandırılması gereken kavramların yalıtılıp hareketsizleştirilmesini hipostazlaştırma olarak tanımlıyor. Mesela mitler insanı kaynak aldığı gibi insan da mitleri kaynak alır. İki tarafdan birinin diğerini belirlediğini söylemek hipostazlaştırmazdır. Bu kavramlar ilişkiseldir. Söylem eylemi, eylem de söylemi kurar.
Yazar büyük veri sayesinde insan doğası hakkında hiç sahip olmadığımız bilgilere sahip olacağımızı ve bunun sosyal bilimlerde devrim yaratacağını düşünüyor. Gelecek neslin Marx ve Foucault'ları veri bilimci olacak diyor. Yazar bu argümanında söylemin/teorinin/kurgunun gücünü hafife almışa benziyor.
Bir kere bahsettiği yazarlar verileri kullanmıyor değillerdi. Marx Kapitali yazdığı dönemde tek tek çeşitli ülkelerdeki işçi maaşlarını çalışma saatlerini falan araştırıyordu. Bununla beraber Marx'ı Marx yapan şey o veriler değil, o verileri yaptığı kurgunun/söylemin/inşanın içine yerleştirebilmesiydi. Veriyi işler hale getiren teoridir. O yüzden daha çok veriye sahip olmak bize bilim açısından her zaman daha parlak sonuçlar vaadetmez.
Hele gerçeklik hakkında bir çerçeve çizme iddiasından uzak, garkolduğumuz sistem içersindeki tekil meseleler hakkında çözüm bulmanın şizofrenik mutluluğunu ideal kabul eden dataizm hiç parlak sonuçlar vaadetmez. Dataizmin peşinden gitmek tek tek bütün varlığımızı nicelleştirip dataya çevirmek ve nihâyetinde âyânlığımız içinde nihân olmaktır.
#Okudum
#KitapYorum
#Mürebbiye
#HüseyinRahmiGürpınar
#TürkKlasikleriSerisi
#PusluYayınları
#Roman
#222sayfa
472 syf.
·
Puan vermedi
merhabalar,
Avuçlarımda Hala Sıcaklığın Var, Osman Balcıgil'den okuduğum ikinci kitap. kitaba başlarken duygularıma hakim olamadım çünkü Sumru sonu bize anlatıp sonra her şeyi en baştan anlatmaya başlıyor. diyor ki "Lale'nin solduğu günde takılıp kalanlardanım.", birçok insanın kendi Lale'sinin solduğu günde takılıp
Roman anlatıcı Gül Cemal'in yayıncısı, işvereni ve arkadaşı notuyla başlıyor. Bu hikayeyi yazacağını, yazmaya mecbur olduğunu bildiriyor.
Gül Cemal, çok sevdiği karısı Ayça'dan ayrılmak zorunda kalıyor. Karısı hayatını köklü bir şekilde değiştirmek istediğinden bahsediyor ve ayrılmak istediğini söylüyor. Cemal, evden ayrılıyor. Ancak aklı karısında kalıyor. Karısı bir bankada yönetici, Cemal'se Nazım'ın yayınevinde her işi yapan bir yazar olarak çalışıyor. Başta bütün hikayenin bu olduğunu düşünsek de hikaye başka bir yöne evriliyor.
Cemal'in karşı binasında oturan bir kadın (emekli öğretmen Nergis K.) Cemal'e bir mektup yazarak ortadan kayboluyor. Bu olayı araştıran polisler Ahmet ve Hatice, doğal olarak Cemal'e de bazı sorular soruyorlar. Bu gelip gitmeler, sorular sonucunda Hatice ve Cemal arkadaş oluyor ve bu olayı araştırıyorlar. Cemal, Nergis Hanım'ın Hatice'nin öğretmeni olduğunu öğreniyor. Nergis Hanım, Cemal'e hitaben yazdığı mektupta eşi Hikmet Bey'le nasıl tanışıp evlendiğinden başlayarak kızının intiharına kadar bütün hayatını anlatıyor.
Bu, bir mektup roman. Belki de bu özelliği romanı merakla okunur hale getirmiş.
Yazarın anlatımı çok sıcak ve güzel. Kitabı elimden bırakamadım. Sevgiyi, sadakati, aşkı, acıyı, ölümü ve daha pek çok duyguyu, durumu o kadar güzel anlatmış ki... Yazarın ilk kitabıymış. Umarım yenileri de olur.
152 syf.
7/10 puan verdi
Bir İnsan Eleştirisi
Komünizm, kapitalizm veya faşizm gibi ideolojilerin eleştirisinden daha geniş kapsamlı bakılması gereken, insanın zaaflarının ve tutkularının hicvi. Gücü ele geçiren zümre ortaklaşa yapılan devrimi yozlaştırır; yoldaşlarını satar, katleder, kalanları ise kendi arzularına göre yönetir. Devrimin, ideallerin yerinde de yeller eser tabi. Devrim yapılmıştır ama durum eskisinden farksız, hatta beter hale gelmiştir.
Domuzların diktatörlük düzeninin kuruluşu ve gelişimi, Türkiye Cumhuriyeti'nin kuruluşu ve gelişimiyle de ciddi benzerlik gösteriyor, açık bir zihinle okuyanlar fark etmiştir. Fark etmeyenler napoleon yerine m.kemal koyup okuyabilir :)
..Ne çok ister insan büyük kederler ardından ölüp gitmeyi de başaramaz.Ruh başına kara bir hale takarak göğe çıkmak için çırpınır ama vücut dünyalıdır ; yer , içer, yaşar."
Kederinden ölmediyse de çok da yaşamış sayılmaz Aziz Bey...
Çocukluğundan ölümüne tüm kederli anların içinde üç mutlu gün geçirmiş Aziz Bey'in hikayesi okuyanları etkileyecek cinsten.
Hayatından geçen ve iz bırakanlardı; Maryam , Toros , Babası, Vuslat, Zeki Bey ve Tamburu...
Kısacık bir kitap ve su gibi akıp gidiyor.Ayfer Tunç ile tanışma kitabım ve devamı kaçınılmaz.
Kitabın en sevdiğim yönleri; hikayeyi anlatırken başka olasılıkları da değerlendiriyor olması, devrik ve ustaca yazılmış cümleleri ,okuyucuyu eskilere götürmesi ve duyguyu geçirebilmesi ile ara ara serpiştirilmiş muziki beyitleriydi.
Bu hikaye böyle olmasaydı Aziz Bey olmazdı elbet , herkes gibi biri olurdu.
Okuyun mutlaka...
