"işler kötüye giderse tek yapmam gereken ölmek."
Betsuşiro çocukluğundan beri durumlar zor geldiğinde ya da işler istediği gibi gitmediğinde kaçmadan, sorunların etrafından dolaşırdı.
Korku Vadisi’nde gölgeler gitgide daha da kararıyordu. Derken ilkbahar geldi ve dereler akmaya, ağaçlar tomurcuklanmaya başladı. Bunca zaman demirden bir pençenin altında ezilen doğa için umut doğdu; oysa dehşetin boyunduruğu altında yaşayan kadınlar ve erkekler için hiçbir umut yoktu.
Başka bir seçeneğim yok. Hayatta başka bir amacı olmayan bir insanım. Yerimi, bana düşen payımı biliyorum. Ah, gerçekten bir gün daha erken ölmek harika olurdu.
Bugüne kadar hiç kimse görmedi onu, barışı ararken yolunu kaybeden efsanevi güvercini, fakat o hâlâ başlarımızın üzerinde uçuyor, korku içinde, kanatları yorgun.
'Ah, keşke o da toprak olsaydı, ah havada dönen yapraklar gibi yere düşseydi, akıp gitseydi! Yeter ki geri dönüş olmasaydı, yeniden gerilip üzülmeseydi, kendi yükünden sonunda kurtulsaydı.'