Biliyor musun Cemil? Kimse bugüne kadar bana gelip de seni rüyamda gördüm demedi. Yani düşün onca ömür tüketmişim. Onca kişiyle hukukum olmuş ama kimse gelip de demedi. Başkasının rüyasına girmedim hiç. Yalandan bile olsa ona da razıydım ama biri gelip duymak istediğim o cümleyi söylemedi. Allah sanki yalnızlığı herkese pay ettikten sonra kalanını öylece bana bırakmış. İstasyonda herkesi uğurlayan, herkesin arkasından el sallayan adamım ben. Onlar bavulunu alıp gittiler de özlemlerini taşıyan ben kaldım. Kalakaldım.
İnsan bekleyiş içindeyken, arzuladığı şeyin yokluğundan ötürü o kadar ıstırap çeker ki, bir başka mevcudiyete tahammül edemez.
Talim, terbiye, iyi örnek, bunların hepsi geçici şeylerdir. Ve çevre değiştirmedikçe, insanın değişmesine imkan yoktur.
Okur Takip Önerileri
Pazarda bir trampetçinin içinde dört mermisi olan tabancasını satın aldım ve kendimi tam kalbimden vurmayı umarak göğsüme ateş ettim. Ancak kurşun yalnızca ciğerimde bir delik açmıştı. Bir ay kadar hastanede yattıktan sonra dünyada benden daha aptal birinin olmayacağına iman etmiş olarak ve utançtan yerin dibine geçerek yeniden fırında çalışmaya başladım.
Hayat, bu dünyada mutluluk uğruna verilen kesintisiz bir savaştan ibaretse, merhamet ve sevgi bu savaşta zafere ulaşmanın önünde birer engel değil miydi?