Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol

Deniz Memmedova

Deniz Memmedova
@mden1z
İletişim tasarımı öğrencisi
Nişantaşı Üniversitesi
Baku
Azerbaycan
20 okur puanı
Nisan 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
“Gözleri kapalıydı ve ruhu kim bilir nerelerde, nerelerde dolaşıyordu?”
Reklam
“Bir kişi hareketlerine müdahale edebilir; Ama düşüncelerini nasıl durdurabilirdi?”
Sayfa 153Kitabı okudu
"Şu anda, sana güzel bir söz söyleyebilmek için, on bin kitap okumuş olmayı isterdim." dedi: "Gene de az gelişmiş bir cümle söylemeden içim rahat etmeyecek: seni tanıdığıma çok sevindim kendi çapımda.
Sayfa 113Kitabı okudu

Okur Takip Önerileri

Tümünü Gör
Belki de güvendiğin şeylerin, çok da güvenilir olmadığıyla yüzleşiyorsun...
Güvendiğimiz her şeyle yeniden sınanıyoruz adeta.
Sayfa 15 - Destek yayınlarıKitabı okudu
Reklam
Siz ne yaparsanız yapın, hayat başarısızlıklarla, kayıplarla, pişmanlıklarla doludur ve ölüm vardır. Hayatın önünüze çıkardığı tüm bu tatsızlıkları kabullendiğinizde yenilmez olursunuz. Neticede ıstırabı aşmanın tek yolu önce ona katlanmayı öğrenmektir.
Cehennemden Geri Bildirim Döngüsü
Daha pozitif bir deneyimi arzu etmenin kendisi negatif bir deneyimdir. Ve paradoksal olarak, insanın negatif deneyimini kabul etmesinin kendisi pozitif bir dene­yimdir.
Yalnız bir insanın hayalinde biriktirdiklerini hiçbir taze tutku, hiçbir yeni ateş yok edemez.
Vicdan içimizde bulunan belirli isteklere karşı gelen şeylerin içerdeki duyuluşudur; fakat asıl sorun, bunun başka bir şeye bağlı olmaması, yani kendi kendinden emin olmasıdır
Reklam
“This isn’t just an epigram — life is much more successfully looked at from a single window, after all.” “Bu sadece bir epigram değil, her şeye rağmen hayata tek bir pencereden çok daha başarılı bir şekilde bakılıyor.”
Bu akşam anladım ki, bir insan bir diğer insana bazen hayata bağlandığından çok daha kuvvetli bağlarla sarılabilirmiş. Gene bu akşam anladım ki, onu kaybettikten sonra, ben dünyada ancak kof bir ceviz tanesi gibi yuvarlanıp sürüklenebilirim.
Ondan ayrılmanın bana güç geleceğini biliyordum. Fakat bunun bu kadar korkunç, bu kadar acı olacağını tasavvur edememiştim.
"Hayatımda hiç bu kadar mesut olduğumu, içimin bu kadar genişlediğini hatırlamıyordum. Bir insanın diğer bir insanı, hemen hemen hiçbir şey yapmadan, bu kadar mesut etmesi nasıl mümkün oluyordu?"
“Birini eleştirmek arzusu duyduğun her seferinde,” dedi bana, “bu dünyadaki herkesin senin sahip olduğun imkanlara sahip olmadığını hatırla.”
"Bir ümidim yok. Bu sondu. Artık hiç bir şeyin değişmesine imkan yok, lüzum da yok."
Reklam
Yalnız söyleyebilsem... Bir kişiye olsun içimdekileri dökebilsem... Bunu sahiden istesem bile artık böyle bir insan bulmama imkân yok... Bende arayacak hal kalmadı... Kalsa da aramam...
İnsan tahammül edemeyeceğini zannettiği şeylere pek çabuk alışıyor ve katlanıyor. Ben de yaşayacağım... Ama nasıl yaşayacağım!.. Bundan sonraki hayatım nasıl dayanılmaz bir işkence olacak!.. Ama ben dayanacağım... Şimdiye kadar olduğu gibi...
"Acı acı güldüğümü hissettim. İnsanlara olduklarından başka gözlerle bakmakta ısrar edişimi içerliyordum. Yirmi dört yaşına geldiğim halde hala çocukluğumun saflığından kurtulamamıştım."
Mevcut olmayan bir şeye malik olalım derken mevcut olanları kaybettik.
Sayfa 120Kitabı okudu
''...Beni anlamıyorlardı zararı yok. Zaten beni daha kimler anlamadı...''
Tükenmek bilmez bir sabırla bir meçhulü beklemek...