Yaşar Kemal’in İnce Memed serisi hep başlamak istediğim ama gözümü korkuttuğu için de hep ertelediğim bir seriydi. Bu zamana kadar benim gibi düşünüp okumayan varsa hemen başlasın. 32 yıllık bir zaman diliminde yazılmış harika bir başyapıt. Tüm o güzel klişe sözleri ve övgüleri yazmama gerek yok zaten ki sonuna kadar hak ediyor o övgüleri.Yaşar Kemal’in dili muazzam; Türkçenin ne kadar zengin bir dil olduğunu özellikle kullandığı sözcüklerle görüyoruz. Birçok kelime öğrendim bu kitap sayesinde. Konusuna gelecek olursak haksızlığa karşı artık susmayan,susamayan İnce Memed’ in eşkıya olmasını okuyoruz. Abdi Ağanın zorbalığından, haksız kazançlarından, zulmünden, kötülüğünden artık bunalan bu yüzden de eşkıya olan İnce Memed yaptıklarıyla tüm insanlara umut oluyor. (“Umut” kelimesini de Türkçeye Yaşar Kemal kazandırmış bu arada.) Romanda tasvirler sizi adeta Çukurova’ya götürüyor, İnce Memed ile beraber o Çakırdivenlik’te o sıcakta siz de onunla birlikte çalışıyorsunuz, Abdi Ağa’dan o dayağı siz de yiyorsunuz, İnce Memed ile beraber siz de eşkıya oluyorsunuz. Özellikle kitapta bir cümle var ki bu cümle insana çok tesir ediyor. ”İnsanlarla oynamamalı. Bir yerleri var, bir ince yerleri, işte oraya değmemeli.” İşte o zaman insanoğlu her şeyi yapabilecek kudrettedir. Okumadıysanız hiç düşünmeden kitabı bu akşam kitaplığınızdan çıkarın ve başlayın okumaya. Eğer yoksa da hemen temin edin kitapseverler...
