S. Şahin Çetin
@mizikcicocuk
Tiyatro
Ankara
16 okur puanı
Nisan 2021 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Şu anda. aynı mekanda yanyana , birl ikte değiliz . B u
hüzün verici bir durum ama, asla bir ayrıl ık değil .
Çünkü biz hepimiz tarih önünde ep aynı yerde duruyornz;
bu barışın . demokrasinin ve özgürlüğün alanıdır .
B iz . l utfedilecek bir demokrasiyi değil , bedel ini
öded iğimiz bir özgürlüğü sahiplenmek ıstıyoru z .
Cezaevinde olsak d a özgürüz, çünkü özgürlük bize
yakışıyor . Biz bu toprakl ar üstünde yüzyıl lardır bize
yakışanı yaptık .Herkes için özgürlük bizim eserimiz olacakt11.
Barış demokrasi ve özgürlük davasına omuz
veren herkese selam olsun ...
Celal Başlangıç
Radikal Gazetesi
Ben, okul yolunda gözden kaybolana dek pencerede dururdu. Bazen gerçekten kaybolduğumu düşünürdüm. Okulda sanki herkes kaybolurdu. Sıralara oturmuş çocuklar, kokulu silgilerle çocukluklarını silerlerdi. Ben de silerdim ama çoğu zaman kendimi yok etmeyi başaramazdım. Ne kadar silersem sileyim, annemin, halalarımın, anneannemin yüzleri belleğimde hemen yeniden canlanırdı.
Sayfa 51Kitabı okudu
Orada yaşadığım günleri anımsadıkça, siyah beyaz bir fotoğrafta gülümseyen insan yüzleriyle karşılaşırım. Tekdüze bir mutluluğu, sonsuza dek sürecek bir rahatlığı anlatır: bu fotoğraf. Yaz akşamları kapının önünde otururken görürüm kendimi. Chevrolet’m her zamanki yerindedir; lastikleri sıcaktan asfalta kaynayıp yayılmış... Remzi Bey kovadaki suyu kaldırıma boşaltır, Yakup ikinci alışverişini bitirip ter içinde çıkagelir, Maraton haracını alıp uzaklaşır; olması gereken her şey olur...
Okur Takip Önerileri
Akşamüstü...
Hayata dönüş operasyonundan bir gün önce...
Sanatçıların ölüm orucundaki direnişçilerle görüşme
istekleri kabul edildi.
Sanatçılar, yetkili ağızlardan söz aldılar.
Sabah, erken saatlerde koğuşlara..
Çöpe doğru ilk adımı atarsın
---
Sararmış mendillerin, dolaşmış ipliklerin, kabarmış umutların,
boşlukta sallanmaların, hareketsiz sarkaçların, paslı
muslukların, yıkılmış hayallerin, patlamış balonların, okunmamış
sayfaların, etleri sıyrılmış tavuk bacaklarının, yarısı
içine gömülmüş plastik toplann, yırtılmış fotoğrafların, çürümüş
patateslerin, esnemiş don lastiklerinin, etkisini kaybetmiş
fikirlerin, karşılıksız çeklerin, fitili bitmiş mum parçalarının,
kararmış çatalların, terk edilmiş aşkların, dizginsiz
günahların
----
"Uzandı çöp kutusunun dibinde. Daldırdı kolunu; daldırdı geçmişine."
Ancak kitaplarda birikebilecek düşünceleri, ancak yaprak
aralarına sığabilecek düşleri, böyle fütursuzca atmamalılar
çöp tenekesine'. Geçmiş sevdaları hatırlatacak eşyayı, geçmiş
küskünlükleri çağrıştıracak bir hatırayı çöpten çıkarmak, daha
kolay değildir hafızadan silmeyc göre. Seçici ve inatçıdır hafıza;
siz ne kadar silmeye çalışsanız da ilk fırsatını bulduğunda
akıl koridorlarınızda dolanmaya başlar hatıra . Bir çöp karıştıran
öğüdüdür bu: Çöpten seçip inatla çıkardığınızda o eski
eşyayı, sakın ha kırıp dökmeyin üstüne sinmiş o hatırayı...
"Bu toprağın değişmesi için verilen kavgaya ben de katılmak
istiyorum."
Sayfa 177Kitabı okudu
"Devrim için ne yapıyorsun?"
Bu soruya Armağan "Şiir yazıyorum," diye karşılık
veremiyordu. "Okuyorum, anlamaya çalışıyorum, kendimi değiştirmeye
çalışıyorum." Bunları söylemek geliyordu içinden.
Ama Tahir'le Sevim çevrenin, insanlığın değiştirilmesi eylemine
katkıda bulunroadıkça insanın kendini de değiştiremeyeceğini
düşünüyorlardı. Kitlelere ulaşmayan sanat ürünlerinin de
artık önem taşımadığını söylüyorlardı. Armağan ise şu soruyu
soruyordu:
"Kitlelere ulaşamıyor diye sanatı terk etmemiz mi gerekiyor?"
Sayfa 86Kitabı okudu
ve ben ağabeyimden daha iyimser ve sıcakkanlıydım. Fakat ben, ağabeyimin benim gelişip pozitif olmama yol açan filmin negatifi olduğunu düşünmek istiyordum
Sayfa 92Kitabı okudu
Bunu zaten hiç anlamamışımdır, Japonya yeterince küçük değil
midir ki bir de bunu iyice küçültmeye çalışırız. Yabancı dilim olmadığı
halde, dünyanın neresine gidersem gideyim, hiçbir zaman kendimi
yabancı bir yerde hissetmemişimdir. Dünya benim evimdir, ben
dünyalıyım. Sanının herkes böyle düşünebilse, uluslararası kavgalara
hiç gerek kalmayacak ve belki de bu çağdışı geçimsizlikler bir son
bulacaktır.
Sayfa 61Kitabı okudu
Sanat; bir insan yorumu, sanatçı da bunun yorumcusudur.
Sanatçı ele almadıkça, toplumsal bir varlık olan insanı gerçek boyutlarıyla tanıyamayız
....
Kendini anlatma isteği, başka varlıkların var olmasıyla açıklanabilir. Bu gereksinimi, yani kendini başkalarına anlatma isteği duyan insan ,kuşkusuz yeryüzünün ilk sanatçısıdır.
Bir Dosta
Körlere ve çalgıcılara bak,
ne güzel çalar, ne güzel söylerler,
acılarını unutturmak için insanlara.
Ama yetmez çaldıkları, söyledikleri
kendi acılarını dindirmeye
B. des Periers
Sayfa 17Kitabı okudu
Hey San'a , koca San'a. Evleri nakışlı, pencereleri elvan elvan renkli camlarla süslü San'a. Kadınların şalvar, erkekleri eteklik giyen San'a. Yüz binlerce milyonlarca Anadolu evladına mezar olmuş Yemen'in başkenti San'a! Söyle ne yaptın teyzemi, ne yaptın?
Sayfa 100Kitabı okudu
Okur bakarsınız; içinizden ne gelirse ona göre bir talih
biçersiniz buna ... Eğlenip gülmek, düşünüp kalmak, meraklarınıza
merak eklemek ya da yırtıp atmak veya sizden başkalarının da
ağız tatlarına sunmak tamamen size ait ...
Bahara kadar orada kalırım, dedi. Baharla anam gelir, dedem gelir beni almaya. Onlara söylerim. Gene Nemrut'taki yerimize konarız. Otlar adam boyu olur o zaman. Dağlar donanır. Gelin olur. İşte ben o zaman tepeleri aşarak, dağlardan, çiçeklerin, otların arasından çıkar gelirim buraya. Koşarak. Nemrut'tan buraya. Hiç dinlenmeden. Günboyu koşarak
