Kitabın yazarı,(D. 25 Kasım 1905, Şehzadebaşı / İstanbul - Ö. 22 Mart 1993). Kendisi gibi Türk kültürüne büyük hizmetlerde bulunmuş olan sanat tarihçisi ağabeyi Ekrem Hakkı Ayverdi'den sonra âilenin ikinci ve son çocuğu olarak dünyâya geldi.
Türk mütefekkir ve mutasavvıf yazarımız, romanlarla, hikayelerle,denemelerle karşımıza çıkan güzide bir kişiliktir.
Benimse,okuduğum ilk Semiha Ayverdi eseri olmasına rağmen üslûbunu kendime yakın başarılı buldum.Tasavvûfî bir dil ile kendi iç dünyasını bizlere sıkmadan yansıtmayı başarmış.Betimlemeleriyle bizi kendi yolculuğunda rastladığı hallere götürmek için güzel bir araç olarak kullanmış.Bir çok Osmanlıca kelimeyi de eserine serpiştirmiş,okurken kelime hazinem bir miktar arttı diye mutluluk yaşadım.;)
Bence duygusal ve tasavvufi üslup sevenler için okunası bir eser olmuş.Kâinat kitabını ve kendimizi doğru okumak temennisi ile sözlerime, kitaptan bir alıntı ile son veriyorum.
“...Ağaç, sararan yapraklarını kaybederken ağlar mı bilmem. Bu dünyada, kahkaha gibi, göz yaşı da o kadar bol ve nafile akar ki, sırasında biz bir yapraktan daha değersiz ve kıymetler için bile elem duyar, feryat ederiz. Ama ne gariptir, öğrenemediğimiz,bilemediğimiz,öğrenmek ve bilmek için yanıp yakılmadığımız o büyük sır,o büyük muammâ için gözyaşı dökmek hatırımızdan bile geçmez."
