Saygıyla ve özlemle okudum her sayfasını, her sayfasında biraz daha hayran kaldım. Sanki onun yazılarını onun sesiyle okur gibiydim. Öyle ki kızdığında hiddedi, sevindiğinde ağız dolusu gülmeyi hissettim.
Koca bir dönem, koca bir yazar ve neredeyse aynı Türkiye. Bir adamın, bir söz sihirbazının düşünceleri, hayalleri, sıradışı hayatı, şansı, şanssızlığı ve daha bir çok yönüyle bir ustanın kendi ağzından hayatı. Ne büyük şans aynı dili konuşmak aynı hayalleri paylaşmak ve onunla aynı bakmaya çalışmak.
Ve ne yazık ki ne kötü şey aynı Türkiye gerçeğini bilmek. Yine de yine onun bir sözüyle, umutluyum. Ne zaman olur, ne zaman düzelir bilmiyorum ama ben de onun gibi umutluyum aynı topraklarda hür ve mutlu yaşayacağımız günlerin gelmesi için.
Doğanın kucak kucak sarıldığı, insanların ötekileştirilmediği, sevginin, saygının, umudun hüküm sürdüğü bir ülkede aynı düş içinde yaşayan milyonlarla aynı düşü yaşamayı umutla bekliyordum.
