Dikkat ediyor musun? Şu şiirin tavrındaki ahenk meyus (ümitsiz) ruhuna nasıl yakışıyor? Bak nasıl hafif başlıyor, evvela en hafif seslerden, kelimelerden mürekkep (oluşan) bir mukaddime (giriş)... Bir inilti nağmesi gibi yavaş yavaş, sanki sürüklene sürüklene gidiyor... Tercüme edince o hazin musiki, o matem edası (yas havası) kayboluyor... Tercüme sanki bestesi kaybolmuş bir güfte (şarkı sözü) gibi soğuk...