Bu kitaba karşı oluşan duygularımı ifade etmeye nerden başlasam diye düşünüyorum çünkü bu kitabı okurken ve bitirdikten sonra içimde oluşan duyguları doğru bir şekilde ifade etmek istiyorum.
Bu kitabı okurken ve okuduktan sonra içimdeki duyguları belirtmek gerekirse o da şudur ki hayranlık,huzur ve Allah'a karşı mahcubiyet.
Bu kitap Nefs konuşturularak, Aziz Mahmud Hüdâyî'nin hayatı anlatılmış.Nefs hepimizin için de var ve her an bizimle savaş halinde.
Bizi doğru yoldan kaydırmak için elinden geleni ardına koymuyor.
Şimdi gelelim içimde oluşan duyguların sebebine.Aziz Mahmud Hüdâyî'nin Allah'a dost olmak adına terk ettiği makam,şöhret,mal,mülk...
Beni hayran bıraktı.Onun bi yolda sabırla,şükürle,bazen çok zorlanarak,bazen sessizce bir köşede ağlayarak Allah'a yaklaşmak için gösterdiği çabası içimi huzurla doldurdu.Ve nefsimizin her an bizimle olması,Ona uyup doğru yoldan uzaklaşıp,günahlara yaklaşmamız beni Allah'a karşı mahcup bıraktı.
Daha söylenecek çok şey var kitap üzerine ama heyecanı da kaçmasın istiyorum.
Bir farkındalık oluşturmak isterseniz kendi içinizde,huzurla doldurmak isterseniz içinizi bu kitabı mutlaka okumanızı tavsiye ederim.
Ben çok beğendim,çok etkilendim.
