Mustafa Kocakaya
@mustafakocakaya
Ψ
Lisans
486 okur puanı
Haziran 2019 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
"İnsan yalnız kaldığında kendisini hatırlar. Toplum içine girdiğinde dünyayla iştigal ettiğinde kendisini unutur.
Ey Talib kendini hiç özlemiyor musun?"
Dücane Cündioğlu
"Düşünce alışkanlığı sigara alışkanlığından beterdir."
İoanna Kuçuradi
Bir Rüya İçin Ağıt - Requiem for a Dream
– Her zaman senin, gördüğüm en güzel kız olduğunu düşündüm.
– Gerçekten mi?
– Seni ilk gördüğümden beri.
– Bu çok hoş. Kendimi gerçekten iyi hissettim. Bunu bana başkaları da söylemişti ama bir anlam ifade etmemişti.
– Peki, neden? Sence dalga mı geçiyorlardı.
– Hayır öyle bir şey değil, bunun umurumda olup olmadığını da bilmiyorum. Sadece anlamsızlardı… Anlamsızlar… Biliyor musun, sen söylediğinde, bunu duydum… Gerçekten duydum.
– Biliyor musun, senin gibi biri, işleri yoluna koyabilir.
Bir Rüya İçin Ağıt - Requiem for a Dream 🎬
Okur Takip Önerileri
Bir Rüya İçin Ağıt - Requiem for a Dream
– Seni seviyorum Harry, kendimi insan gibi hissettiriyorsun. Sanki ben, benim. Ve güzelim.
– Sen hayalimsin.
Bir Rüya İçin Ağıt - Requiem for a Dream 🎬
"Ahlat Ağacı" - "Nuri Bilge Ceylan"
‘’Zaman dediğin sessiz bir testeredir. Kime dost kime düşman olacağı belli olmaz.’’
"Ahlat Ağacı" 🎬
"Ahlat Ağacı" - "Nuri Bilge Ceylan"
‘’…aslında başka şeyler hayal etmiştim ama .. olsun, var mı öyle pat diye hayale ulaşmak.. Neler yaşadım ne insanlar tanıdım, çoğunu unutmuş olsam da unutuşun bile bir cazibesi var bence… İnsan birazda zamanın içinde süzülmeli, iyi ve kötü anıları birbirine karışıp belirsizleşmeli ve silinip gitmeli… Silinmeyecek olanlarda var tabi, onlarda zamana bir çentik atmak…’’
"Ahlat Ağacı" 🎬
"Ahlat Ağacı" - "Nuri Bilge Ceylan"
‘’Bırak hoca,ne kaderi. Sen de temelli kestirmeci olmuş çıkmışsın. Hatalar, suçlar, günahlar kader mi olmaya başladı yine ? Ortada hayal kırıklığı varsa kader, başarı varsa biz yaptık ettik oluyor nedense.’’
"Ahlat Ağacı" 🎬
Mültecileri Bekleyen Olgu
"İnsanlar senden o kadar nefret edecekler ki yerleştiğin her yerde emlak fiyatları düşecek!"
Hakan Günday - 
Daha
Hakan Günday - Şahsiyet
”Buradaki bütün arkadaşlar ve bu yayını izleyen
milyonlarca insan şunu biliyor ki; eğer bir devlet görevlisi
gereken neyse yapılıyor diyorsa hiçbir şey
yapılmıyordur.”
Hakan Günday
“Niye ailemiz bizden maaşlı çalışmamızı istiyor? Bir tutkumuz varsa, onu hobi olarak yapalım ama mutlaka SGK’lı bir işimiz olsun. Neden? Çünkü dengeye ihtiyaç duyuluyor. Gelir-giderimiz belli olsun. Geleceğimiz garantide olsun. Bu, hayatta kalmaya çalışan (survival modundaki) toplumların davranışıdır. Yani ihtiyaçlar piramidinin en altında, sağ kalmaya çalışan kişilerden bahsediyoruz. O yüzden, elimize para geçerse, onunla hemen emlak yatırımı yapıyoruz. Neden? Sanki bir deprem onu yerle bir edemezmiş gibi, bir güvence olarak gördüğümüz için. Yarını görebilmeninm öngörülebilir olmanın iyi bir şey olduğunu sanıyoruz. Neden? Mesaili çalışıyoruz, ürettiğimiz medeniyette trenin, uçağın, yemeğin bir saati var.
Fakat zihnimiz ve bedenimiz böyle çalışmıyor. Her gün aynı saatte aynı şeyi yer, hep aynı şeyi yaparsanız, vücudunuzda arızalar çıkmaya başlar. Aynı şeyi yemek metabolizmanızı, sürekli aynı hareketleri yapmak, kemik yapınızı bozuyor. Sadece betonda oynayan, düz zemin dışında bir yerde yürümeyen AVM çocuklarında denge sorunlarına rastlanıyor. Engebe olmayınca uyarılmayan sistem, gelişmiyor.
Beyninizi zorlamazsanız, küçülüyor. Yeni bir şey öğrenmek, bir enstrüman çalmaya başlamak, yeni bir yere taşınmak, beyni çok geliştiriyor. Bir sorun varsa, beyin gelişiyor. Sorun, dert yoksa, beyin çürümeye başlıyor. Aynı mezardaki gibi. Konfor, bizi çürütür.”
Sinan Canan
Hakan Günday - Şahsiyet
"Türkiye’de insanlar seri katil olmaz. Türkiye’de
insanlar cinnet geçirir."
Hakan Günday
Varoluşsal BoşlukViktor E. Frankl ;
her çağın kendi kitlesel nevrozunu yarattığını söyler, bu durumda içinde bulunduğumuz çağ için acaba teknolojik gelişmeler kitlesel nevrozları tetikliyor ve insanı varoluşundan uzaklaştırıyor olabilir mi? Acaba sosyal medyada sürekli gülümsediği, her an eğlendiği ve hep mutlu olduğu hali yansıtan insanlar gerçekten mutlular mıdır? Ya da sosyal medyayı, yaşamlarındaki anlamsızlıktan kaçma yolu olarak kullanıyor olabilirler mi? Bizim çağımızda varoluşsal boşluğu doldurmanın bir yolu da sosyal medya olabilir mi?