O öyle bir şey ki, o öyle bir huzur ki yüreğime. Mutluluğun tanımı gibi. Tarif edilemeyen duygular gibi, bi şarkı sözü gibi. Bi yazıda ona rastlamak gibi. En küçük kelimesiyle mutlu olmak gibi. Birbirinden ayrılmayan etle tırnak gibi. Gökyüzü gibi, bulut gibi, güneş gibi. Bazen yakıp ısıtan bi ateş, bazen üzüp ağlatan bi şarkı gibi. Sesini duyunca dünyalara sahip olmuş gibi, tüm dünyayı avuç içlerime bırakmışlar gibi. Mutluluk gibi... Bildiğim bi mutluluk bu, fakat tarifi yok. Gülümsemek gibi, huzur gibi. Soğukta ellerini ısıtan, bi çift el gibi. Susadığında bi su gibi. Yalnızlığında bi dost, kötü gününde en güzel arkadaş gibi. Sevgili gibi. Varlığını hissettikçe mutlu olmak gibi, özleyince hüzünlenmek gibi. Ama bi kelimesiyle mutluluktan ağlamak gibi. O bence aşk gibi, huzur gibi, mutluluk gibi bütün kelimelerin tanımı. Ve o rastladığım en güzel sokak, en güzel şarkı, en güzel şiir, en güzel kitap gibi. En çok aşk gibi...
"TOZA SOR"
Öncelikle birlikte bitiremesek de bana eşliği için 
Samet Hızır'a sevgilerimle :))
Ahhh, Arturo Bandini'cim kitap boyunca kişiliğinin derin sularında yüzdüğümü hissettim biliyor musun? Yaşadığım bu duygunun asıl sebebi pdr okuduğum ve artık insanlara çok daha farklı bir gözle baktığım (derinlemesine görmek
Mutluluktan ağlamak gibi...
“Sevinçten titriyordum, çünkü hiçbir şey ruhumuzu, yakıcı bir isteğin birdenbire yerine gelmesi kadar altüst edemez.”
Güçlü gözükebilmek için çabalamaktan,ağladiğim anlarda mutluluktan demekten,hic kirilmamis gibi dik durmaktan,bagirarak aglamak isterken kahkaha atmaktan,umursamiyormus gibi yapmaktan,bin yerimden bicaklamisim gibi hissederken bile"önemli degil"demekten,hayalini kurdugum seyleri yasayan insanlara imrenerek bakmaktan,
Bıktım...
Bana ait
Sevmelerim ağırdır benim...
Sevdalarımız ağır olur bizim
Belki çok istersin ama taşıyamazsın sevdiğim
Omuzların çöker
Göz torbaların şişer
Saçlarına düşen akların sayısı,
Ak sakallı dededekini geçer
Dizlerin titremeye başlar
Parmakların tutmaz olur
