Hemde nasıl!
SENden gayrı tüm erdem ve nimetlerin gözümde bir çöp kadar bile değerli olamayışıdır. Her neysem, şair, usta, mahpus, sürgün, acemi, yigit ya da korkak, SENinle değerlendirebilirim. SEVİYORSAM, sen olduğun içindir. UTANIYORSAM, senden utanabilirim ancak. YİĞİTSEM, seninle yiğit olunur elbet. Korkuyorsam, sensizliğin korkusudur bu. Daha ne canım kızım? Dişine zar, boynuna ter olasım gelir. Gün yirmi dört saat seni düşünmek. Ne yüce, ne sonsuz bir duyu bu, bilir misin ki? Leith motive mi ne işte gâvurca bir söz var bilmem yabancı dili -Zaza, Kürt, Arap dillerini şiir gibi bilirim ya hergelelik hoşuma gidiyor olmalı!- onun gibi bir nen. Hayatımın en koyu ve belirli çizgisi, motifi, süregidecek tadi SENSİN canım.
Înşallah anlatabildim!
Türkiye İş Bankası
îyi Geceler Diyemediklerimize
Ve ağlamıyorum olduk olmadık zamanlarda.
Adının geçtiği cümlelerde ,gözlerim dolmuyor.
Yokluğunun takvimini tutmuyorum artık.
Biraz yorgunum.
Biraz kırgın..
Biraz da kirlletti sensizlik beni..
Nasıl iyi olunur , henüz öğrenemedim ama.
"İyiyimler" yamaladım dilime.
Tedirginim aslında ,seni unutuyor olmak.
Hafızamı milyon kez zorlamama rağmen yüzünü, hatırlayamamak korkutuyor beni..
Gel diye beklemiyorum artık.
Hatta istemiyorum gelmeni.
Nasıl olduğun konusunda ufacık bir merak
Yok içimde.
Ara sıra geliyorsun aklıma,banane diyorum.
Benim derdim ,yeter bana bananee.
Alıştım mı yokluğuna ?
Vaz mı geçiyorum , varlığından.
Tedirginim aslında.
Ya başkasını seversem.
İnan o zaman seni hayatım boyunca affetmem.
Özdemir Asaf
Hatırla ey can şiirlerimle
Gözlerin gülünce beni hatırla
Bir akşam rüzgarı değince tene
Saçını savuran yelle hatırla
Şehirler kalırken geride bir bir
Adımladığın yolla hatırla
Acırsa yüreğin derinden, bir an
Göğsüme koyduğun korla hatırla
Güneş batar gün savuşur akşama
Gecene doğan ay'la hatırla
Bu nasıl bölüşmek sen anladın mı?
Bağrımı deşen payla hatırla
Belli ki, bu son şiir dilimden düşen
Tatlı bir nağmeyle sesle hatırla
Bahar olsun bağın,bostanın bahçen
Ama sen beni kırık gülle hatırla.
Seni seviyorsam bununla her yerin
Öyle iç çekişlerin gibi bir değil iki
Nasıl yaşamaya başlar daha çok
Buluşan iki mısra gibi.Bir şiirin
Kokusuz, tatsız çocuk adları gibi
Bir kuş da gözlerine uygulanmış sesiyle
Öter durur kıyısız boş saatleri
Ben niye titriyorum'la birlikte
Sonsuzluk alanıdır yüreğin.
Bir anlık gecesinde bir günlük mevsimlerin
Bildik mi yaşamayı ikimizce
Biz getirdik demektir anlamayı evrene
Sevişmek alanıdır yüreğin.
Sayfa 234Kitabı okudu
O şimdi, ne yapıyor?
Şu anda, şimdi, şimdi?
Evde mi, sokakta mı,
Çalışıyor mu, uzanmış mı, ayakta mı?
Kolunu kaldırmış olabilir,
"Hey gülüm, beyaz, kalın bileğini nasıl da çırçıplak eder bu hareketi... "
O şimdi ne yapıyor,
Şu anda, şimdi, şimdi?
Belki dizinde bir kedi yavrusu var, okşuyor.
Belki de yürüyordur, adımını atmak üzeredir,
"Her kara günümde onu bana tıpış tıpış getiren sevgili, canımın içi ayaklar! "
Ve ne düşünüyor, beni mi?
Yoksa, ne bileyim, fasulyenin neden bir türlü pişmediğini mi?
Yahut, insanların çoğunun neden böyle bedbaht olduğunu mu?
O şimdi ne düşünüyor,
Şu anda, şimdi, şimdi?
Sayfa 99Kitabı okudu
Vay
Her ayrılık zor
Bin yıldır söyler dururum
Öğrenmiyor kalp
Görüldüğü üzere durumum
İnsan biraz olsun akıllanmaz mı
Büyümez mi er geç
Yanardağ gibi için için
Sönmez mi bu sinsi ateş
Vay, yine mi keder
Ama artık yeter!
Yine kapıda kara geceler....
Vay, çileli başım
Ortasında kışın
İyice beter....
Bu zor günler de
Elbet geçer bir gün
Herkes farkında
Herkes nasıl üzgün
Sayfa 19Kitabı okudu
Otuz Beş Yaş
Yaş otuz beş! yolun yarısı eder.
Dante gibi ortasındayız ömrün.
Delikanlı çağımızdaki cevher,
Yalvarmak, yakarmak nafile bugün,
Gözünün yaşına bakmadan gider.
Şakaklarıma kar mı yağdı ne var?
Benim mi Allahım bu çizgili yüz?
Sayfa 227Kitabı okudu
“Özgeçmiş Sansürü Festival Broşürü için benden özgeçmiş istendiğinde, göndermiş olduğum özgeçmiş metninin son cümlesi “Şu sıralar cadılık, büyü çeşitleri gibi konularla ilgileniyor ve bir “Efsun Kitabı” düşlüyor.”şeklindeydi. Tanıtım broşürünü gördüğümde tarafımca yazılan özgeçmişimden, benden izin almadan bu cümlenin çıkarıldığını farkettim.
BİR KARABORSACININ ŞAİRLERE ÖĞÜDÜ
Bütün bunlar benimse size ne
Öldü mü gerçeklik duygusu
Benden çok sizin işiniz
Karıştırmaya gelince toplumu
Beni övün demiyorum ama
Baksanıza günün adamı oldum
Benim için yüzüyor bu gemiler
Bu insanlar benim için çalışıyor
Bu dağ gibi çuvallar benim mi sizin mi
İşiniz yoksa beni çekiştirin durun
Şair misiniz masalcı mısınız ne
Size nasıl anlatayım bilmem
Yazdıklarınız bile okunmuyor memlekette
Kadehimi doldur Bili
“Seni seviyorum” de uşak olarak
Pencere korkunç kapa Bili
Radyoyu kapa
— Bili kalbini tutar, elbette çünkü Bili —
Kapa, ama kapasana Bili
Çünkü nasıl anlamalı dünya dönüyor
Hep aynı yerde mi dönüyor Bili
Hangi yıldız biraz mavi
Hangisi biraz yeşil
Hiç paran oldu mu Bili
Bozdurup harcamak kadar
Bana bir sevme yarat Bili
Bana bir sevme yarat
Ya da ben
Gene mi yenildim Bili
Ağlama
Ama ağlama Bili
Bili!
Hey!
Bili!
Sayfa 148