Yazardı, Tanıştığımdı...
Türk öykücülüğünün peşindeki okumalarıma devam ediyorum. Faruk Duman adını sıkça duyduğum ve okumayı düşündüğüm bir yazardı. Günümüz öyküsü arayışında mutlaka tanışacaktık. 
Murat Sezgin ‘in etkinliğini görünce (#54836513) daha fazla bekletmek istemedim.
İlk okumaya başladığımda çarpıcı tespitleri,
Sürekli eli üşüyordu. Yurda yerleştirildiğinden beri hiç ısınmamıştı. Sadece kendisinin değil, yetiştirme yurdunun annesiz babasız çocuklarının hepsinin elleri üşürdü. Burada bütün mevsimler aynıydı: elleri hep üşütürdü. Özellikle anne, baba sözü geçtiğinde...
Sayfa 103 - Bekleyiş FragmanlarıKitabı okudu
Sağanaktan kaçtın, şimdi tenteden sızan bir damla için tüm gün bekliyorsun. Şimdi bekle kovan su dolacak, tentelerden sızarsa damlalar.
Hayır, görmüyorsun hiçbir şey. Çünkü burada değilsin. Hiç kimseyi, hiçbir şeyi görmüyorsun. Sanki bu dünyaya ait değilmiş gibi, sözü bitirmiş, her şeyini yitirmiş gibi, sanki hayatın sadece upuzun bir bakışmış gibi kıpırtısız duruyorsun. Tersinden dünyaya sarkıtılmış bir durumda, B-O-Ş-L-U-K'ta sallanıp duruyorsun.
Gerçek olan şuydu; ben hayata yürümüştüm, sen düşlerine. Sonuçta ikimiz de kaybettik. Ben hayatıımı, sen düşlerini.
Sayfa 32Kitabı okudu
İnsan ilk ve son kez çocukluğundan yaralanır bunu unutma, sonra bir ömür taşır bu yarayı, çünkü ilk yaralar insanın hep başucunda bekler, sadece hatırlatır kendini ara ara, tam da unuttuğunu sandığın anda, çünkü yaralar hiç kapanmaz, hep böyle insanı elinden tutar gezdirir bir ömür...
Sayfa 78 - Süt KokusuKitabı okudu
Hayır, görmüyorsun hiçbir şey. Çünkü burada değilsin. Hiç kimseyi, hiçbir şeyi görmüyorsun. Sanki bu dünyaya ait değilmiş gibi, sözü bitirmiş, her şeyini yitirmiş gibi, sanki hayatın sadece upuzun bir bakışmış gibi kıpırtısız duruyorsun. Tersinden dünyaya sarkıtılmış bir durumda, "boşlukta" sallanıp duruyorsun.
Necip Tosun
Ansızın Hayat
Burada bütün mevsimler aynıydı; elleri üşütürdü.
Sayfa 103 - Bekleyiş FragmanlarıKitabı okudu
Yazarak acıları yaşanmış kılabilir miyim?
Sayfa 74Kitabı okudu
Her sözcük her insanda ayrı bir anlam olarak yankılanır. Ve her insan sadece kendi sözlüğünü tamamlamak için yaşar. Bu yüzden hayat, kendine ait sözlüğü oluşturma serüvenidir.
Sayfa 16Kitabı okudu
İnsan düşmeye başlayınca nedense hep çocukluk, ilk gençlik durağında durur. Çünkü her şey orada başlamış, her şey orada yarım bırakılmıştır. Oraya dönüldüğünde ise her şey bırakılan yerde duruyor gibidir. Anılar, acılar, yarım bırakılmışlar... Zaten bu yüzden oraya düşer insan. Orada açılmış yaraları kapatmak, sızıntılara gerekçe bulmak, hikâyesini tamamlamak ister. Kanayıp duran bölgelere yeniden bakmak ister. Ve görür ki aslında oradan hiçbir zaman ayrılmamıştır.
Sayfa 36 - "Genç Ölmek"
Ne kadar hızlanırsan hızlan, hiçbir şeye yetişemeyeceksin, her şey ya senden önce ya da senden sonra olacak.
Sayfa 75 - süt kokusuKitabı okudu
Bir köşede sabit bekleyenler değil, kaybolmuşlar, kaybolmayı göze alanlar bulur hayatın yitiğini...
Sayfa 64 - Hikayenin ÇağrısıKitabı okudu
Şimdi anladın mı: bir sözcüğü cümle içinde kullanmak farklı, onu yaşamak, onunla içselleşmek, iliklerinde hissetmek farklıymış. İşte gördün; insan bir sözcüğün anlamını sözlüğe bakarak değil, ancak yaşayarak öğrenirmiş.
Sayfa 14Kitabı okudu