Bundan böyle, hayal kurmak bedava
Hayal kırıklıkları, ücretli
Ve yaşam biraz daha cüretli
Nefes almak içime sinmeli...
Yaşamak güzel şeymiş demeliyim artık
Ölü toprağımı silkeleyip
Ruhumu temizleyip
Gökkuşağımı takınıp
Yaşayamadıklarımı kuşanıp
Kendime gelmeliyim artık...
V#V
“Umut” insanın yaşamasına en büyük sebeptir...”Yaşamak” diyorum,,,nefes almak değil..Her halükarda insan nefes alır bu yaşamak anlamına gelmez..”Yaşamak” için umut ve en önemlisi umudunuzu hep canlı tutmanız gerekir..Yorulursun,,,kırılırsın,,,tek başına kalırsın,,düşersin kimi zaman,,,acını sadece sen taşıya bilecek vaziyete gelirsin ama umudun hep içinde bir yerlerde var olmalı...*İçindeki Ateşi Söndürme*
Şimdi değil belki,,,ama bir gün eminim...
İşte benim için bu kitap
Nefes aldığım sürece yaşıyordum, mevcuttum, nesneleri hareket ettirebiliyordum, büyük bir sorumluluktu bu , nefes almak, yaşamak, sorumluluk bana fazla geliyordu.
Yaşamak demek, nefes almak değildir. Yaşamak demek, bize yaşama duygusunu veren organlarımızın, yeteneklerinizi kullanılması demektir. Daha fazla yaşayan insan, çok yıllar yaşayan insan değil, yaşamı en iyi duyumsayan insandır.
Sordum kendi kendime neydi yaşamak? Nefes almak, mutlu olmak ya da sadece bir amaç uğruna yaşamak... Hayatı sadece bir amaca göre yaşamayı doğru bulmuyorum. Bence insanın yaşantısı boyunca bir sürü amacı olmalı. Belki de bu amaçların hepsini yapamadan göçüp gidecek dünyadan. Ama en azından bu yolda veda etmiş olacak sevdiklerine, hayallerine, hedeflerine ve amaçlarına... Bazı insanlar artık kaybedecek hiçbir şeyim kalmadı der ama her insanın illaki kaybedecek bir şeyi vardır. Hiç kimsesi yoksa amaçları vardır. Amaçları yoksa daha hayattan almadığı tatlar vardı. Evet, hayat zor ama biz buna rağmen ayakta durursak işte o zaman Başardık demektir. Bazen ayakta durmak için insanlara ihtiyaç duyarız. Bu durumlarda bulunan insanlar sizin gerçek dostlarınızdır.
Amaçlarınız için savaşın:)
İyi günler 😇
Işıl ışıl gökyüzünü gördüğümde, güneşim selamını aldığımda;yaşamak daha bir anlamlı oluyor sanki. Bir gün gökyüzünde parıldayan bir yıldız gibi parlamak istiyorum içimden. Yaşamak öyle zor ki bazen, nefes almak bile anlamsız geliyor ama öyle bir an oluyor ki vay be diyorum içimden, başardım, büyüdüm ve insan oldum.
Neden uğraşıyorduk ki? Çiçekli yollarda cennetimizi kucaklamak için?
Köprünün diğer yanında cehennem sıcak kollarını bize açmışken... Üstelik çiçeklere bile gerek yokken.
Yaşamak kolay değildi, nefes almak kolaydı.
Nefes almak, nefes vermek... Sonra? Bir daha nefes almak ister miydin?
Bunun için bir nedenin var mıydı?
Benim yoktu. Bir hafta öncesine kadar.