İdeal insan, her an bir nefs muhasebesi durumundadır, her an Allah'a hesap verir. O bunun için yalnızlıktan korkmaz bilakis yalnızlığı sever, esasen en gürültülü sürü hayatı içinde bile, o, bu yalnızlığı arar, yüzünden derin bir üzüntünün çizgilerini taşır. İdeal insan için, yalnızlık Allah'a hesap verme zamanı, topluma katılma ise insanın şerefini kurtarma savaşına katılma sorumluluğunu idrak zamanıdır. O, her ikisinden de vazgeçemez. O, dramatik insandan farklı olarak, kendi derdi ile dertlenmekten kurtulmuş olup çileleri insanlık adınadır.
Fildişi Kule'yi yıkıp büyük içtima-î plâna, cemiyet meydanına çıkmak; orta yere bir tarih, nefs, Şark ve Garp muhasebesi çıkarmak, asrın nabzını bulmak ve her şeyi kendi vahidine ve oradan mutlak vahide irca' etmek ihtiyacı, bende onunla doğdu.
Bir Nefs Muhasebesi
- Kuzum, nedir senin şu nefs dediğin? Senden başka bir şey mi?
- O hem ben, hem benden başka bir şey...
- Nasıl olur?
- Basbayağı olur!
- Ben balıkçıyım. Benim kayığım dediğim
zaman, kayık ayrı ben ayrı değil miyim?
- Nefse gelince iş değişiyor. O, hem sen oluyor, hem de senin dışında bir şey... Sende ne varsa onlara benim
Sayfa 59 - Büyük Doğu Yayınları, 1978
Necip Fazıl Kısakürek
Dudaklarla kalpler arasındaki mesafeden,
her akşam başına yorganı çeker çekmez uyuyuveren nefs muhasebesi yoksunu eyyamgüder politikacıdan, tecrit kampı ve iman zindanı haline getirdikleri camilere hissizce girip çıkan marka müslümanlarından iğreniyorum!
iğreniyorum, necip fazıl
Elimden doğruca, güzelce, iyice bir yazı mı çıkıyor? iğreniyorum! hâlâ bu memlekette doğru, güzel ve iyi olanı savunma gayretimden, bu gayretin boşluğunu anlayamamak enayiliğinden iğreniyorum!
olanlar ortadayken, hep bugünü yarına erteleyici ve gelmeyecek bir istikbale ısmarlayıcı 'cek' ve 'cak' edatlarından iğreniyorum!
(perikles)gibi
İğreniyorum.
Elimden doğruca, güzelce, iyice bir yazı mı çıkıyor? İğreniyorum! Hâlâ bu memlekette doğru, güzel ve iyi olanı savunma gayretimden, bu gayretin boşluğunu anlayamamak enayiliğinden iğreniyorum!
Olanlar ortadayken, hep bugünü yarına erteleyici ve gelmeyecek bir istikbale ısmarlayıcı 'cek' ve 'cak' edatlarından iğreniyorum!
(Perikles) gibi (Attik)
Manevi Rehberlik ve Benötesi Psikolojisi Üzerine PaylaşımlarRobert Frager · Kaknüs Yayınları · 200910 okunma
Nefsin lügatında sen durmadıkça kötü işe dur yoktur.
Ya lûgat baştan yazılmalı ya da nefse başta duru öğretmeli.
Ağacın yaşken eğildiğini bilen, nefsin zayıfken eğileceğini, başka yönlere sapıtacağını bilmeli.
Nefs bedene söz geçiriyorsa ruhun penceresi olan gözler bir aynaya bakmalı.
Aynada ne görür isen o sen değilsin görünenin görünmeyeni vardır ki onuda gören şah damarından daha yakın olan Rabb'indir.
Velhasıl kişi nefis muhasebesi yaparken bir görünenin muhasebesini yapar birde perde arkasındakinin.
Önemli olan perdenin arkasıdır.
Önemli olan senin nefsinin derinliklerindeki "sen"sin.
Rabb'imiz bizlere nefislerimizde bâki kalacak bir ip versin ki şeytandan yana olmayalım.
"Ben nefsimi temize çıkarmıyorum. Çünkü nefis, gerçekten kötülüğü emreder. Ancak Rabbimin esirgediği müstesna! Çünkü Rabbim, çok bağışlayıcı; çok merhametlidir. (12.53)"
Ben buradaki "Çünkü nefis, gerçekten kötülüğü emreder" ifadesindeki nefsi, nefs-i emmâre (zalim nefis) şeklinde tercüme ediyorum; çünkü bu olumsuz temayüller yaşamımıza tıpkı bir zalim-i mutlak gibi egemen olmaktadır. Bunların kökü genellikle derin bilinçaltında yer alan egoist güdülerdir. Hala büyük ölçüde zalim nefsin etkisi altında bulunan bir çok Batılı psikolog, filozof ve diğer uzmanlar, nefsin bu halini normal görmektedirler. Halbuki Sufi psikolojisine göre zalim nefs, düşünce ve kavrayışın en ağır sapıklıklarının temelinde yatar. Kendimiz ve başkaları için en büyük tehlike kaynağıdır. Tasavvuf, zalim nefsin anlaşılması ve dönüşümü için güçlü ve etkili araçlar sağlar, Bu araçlar arasında
nefs muhasebesi, öz-disiplin ve başkalarında kendini görme yer alır.
Fakat ilk ve iptidai manasında (nefs),köpeğin kemiğine bağlı oluşu gibi,hasis menfaatlerine,küçük tamalarına ve hayvani insiyaklarına mağluptur.Hiçbir muhasebesi,kendisiyle hiçbir ihtilaf ve davası olamaz.Kendisinden emin ve hoşnuttur.Vicdan azabı duymaz;içinden ulviliğe benzer bir ses geçmez;endişe,kapısını çalmaz.Kafanın tek şerefi olan hicaptan ve kuvvetin ilk şartı olan iffetten tamamıyle sıyrılmıştır.
Pöhpöhlenişi var,kahramanlığı yok;iddiası var,fikri yok;hilekarlığı var,sanatı yoktur;sanki Allah,nurundan mahrum ettiği bu bedbahtın içinin zindanını gayet rahat gösterip onu teselli etmiştir.
