“Annelerin annesi...”
Minik ellerini öpüp kokladı okulun kapısında, telaşlı çocukların sırt çantalarından sırtına yediği darbeyi hissetmedi bile. “Allah zihin açıklığı versin,” dedi gülerek. Sel gibi akan çocuk kalabalığına karışmadan evladı. Şimdi avucunun içindeki minik eli biraz daha sıktı. “Hadi koştur Erhan'ım koştur, geç kaldık...” Beş yaşındaki Erhan'la
Sabredenin gülü zemheride bile açar.
Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
Ölüm dediğimiz de birinci şahıs gözünden kıyamet değil midir...
Sayfa 111 - Can YayınlarıKitabı okudu
Başıma güzel bir şey geldiği zaman kendimi hep şunu düşünürken buluyorum: Bakalım bu kez işler ne zaman kötüye gidecek...
Sayfa 206 - Can YayınlarıKitabı okudu
Hayat sandığımdan daha değişkenmiş. Uzun bir zaman üzüntülü geçtikten sonra mutlu da olabiliyormuş insan...
Sayfa 322 - Can YayınlarıKitabı okudu
