Then this ebony bird beguiling my sad fancy into smiling,
By the grave and stern decorum of the countenance it wore,
"Though thy crest be shorn and shaven, thou," I said, art sure no craven,
Ghastly grim and anciet Raven wandering from the Nightly shore–
Tell me what thy lordly name is on the Night's Plutonian shore!"
Quoth the Raven, "Nevermore."
Bu kuzguni simsiyah kuş, yüzündeki ifadeyle, İçimdeki kasvetimi döndürmüştü tebessüme.
Dedim: ‘Sayın Bay Kuzgunum, sizin için çok üzgünüm.
Tüy dökülmüş, ibik gitmiş, ama sen Anka gibisin!
Ötelerden gelmektesin, adın nedir söyler misin?’
Baktım kuzgun dile geldi, cevap verdi, ‘Asla!’ dedi...
“Other friends have flown before - on the morrow he will leave me, as my hopes have flown before.”
Then the bird said, “Nevermore.”
Yitirilmiş geçmiş zamanın nostaljisi, nevermore'un.
Sayfa 39 - Yapı Kredi Yayınları, 1. Baskı
Kalbi kırık sevgili kuzguna soru soracak, o da sevgiliye devamlı aynı nakaratı tekrar edecekti. Sevgili ile kuzgunu şiirin ilk kıtalanndan itibaren konuşturmaya başladım. Kuzgun ona hep “nevermore” sözcüğüyle cevap veriyordu.
Bundan sonra gelen sorun ise nakaratın ses değeriydi. Aklımdan pek çok değişik sesler geçti fakat İngilizcede “r” sesinin tekrarlamalarda en iyi etkiyi bıraktığını gördüm. O halde öyle bir nakarat seçmeliydim ki ses olarak “r”yi taşıdığı gibi anlam olarak da şiirin ezgisinde hüznü ve acıyı yansıtmalıydı. Bu özellikleri taşıyan sözcük olarak aklıma ilk gelen “nevermore” [asla] oldu.
Cradle Song
to Mercedes, after death
Now we see you fast asleep.
Your driftwood boat is rocking by the shore.
Pale princess of nevermore.
Slumber through the darkest night!
Snowy body, snowy earth.
Sleep through sunrise, sleep through light!
Now you slip away in sleep.
Your boat is sea-mist, dreaming, by the shore.
Sayfa 38Kitabı okudu
