Yolcu..
Bir gece vaktiydi. Dere, ara sokaktaki yol boyunca uzanıyordu ve o karanlığa rağmen ışıl ışıldı. Üzerine yapılmış olan köprünün ışıkları, derenin sularına renk katıyordu. Köprüden dereye yansıyan ışıkların oluşturduğu görüntü, güzelliğiyle beni etkilemişti. Otobüs yolculuğu, bana karanlık yollarda çeşitli hikayeler yazdırıyordu. Bir otogarda inenler, başka bir otogarda binenler; bavulunu alıp arkasına bakmadan gidenler, bavulunu bagaja koyup geride bıraktıklarına el sallayanlar. Sevdikleri tarafından beklenenler, bir amacı olmadan gezmeye çıkanlar. Otobüs yolculuklarını seviyorum. O yolculuklarda aklıma ne yorgunluk, ne de uyku gelir. Karanlık bile olsa gözlerim, dışarıda olanı biteni ve kurulu düzeni seyreyler. Birbirine doğru hareket eden iki araç. Yol aynı yol olmasına rağmen araçların biri gidiş yolunda, diğeri dönüş yolundadır. Bu araçların bekleyenleri farklı farklı şehirlerdedir. Benim için yol bitmek üzeredir. Bu kısa yolculuğumda yine farklı farklı insanlarla karşılaştım. Memleketi, kültürü, kişiliği ve karakteri farklı insanlardı bunlar. Ben yolculuğumu burada sonlandırırken otobüs yoluna devam ediyordu. Ülkenin bir ucundan yola çıkmış diğer bir ucuna gidiyordu, yolu uzundu. Ben şoför ve muavine iyi yolculuklar dileyerek bavulumu alıp yoluma koyuluyorum. Bekleyenime kavuşma vakti..
10.05.2024
Mümine SARIGÜL
O iyi bir insandı ve iyi insan bulmak kolay değildi.
Sayfa 199Kitabı okudu
Yine de her oğul gibi, ne kadar direnirsem direneyim daha en başından babama karşı yeniktim.
Zamanı tanrı yaşar, insanoğlu hep ölmek için.
Uyumayı başaramıyorum, gözkapaklarımın arasında uykumu kaçıran bir kadın var. Eğer yapabilseydim ona gitmesini söylerdim; ama boğazında konuşmamı engelleyen bir kadın var..
Bir insanı son kez gördüğünü
Umutsuz bir aşk çökmüşse gönlüne sabahın üçünde, özellikle onun orada, yerinde olmadığı kuşkusuna kapıldığında telefon etmeyi gururuna yediremiyorsan, ister istemez içe dönüp kendinle baş başa kalırsın; o anda akrep gibi sokarsın kendini ya da hiçbir zaman postalamayacağın mektuplar yazarsın ona, ya da odanda volta atarsın, hem küfür hem dua edersin, sarhoş olursun, ya da kendini öldürecekmiş gibi davranırsın.
Bu gidişat bir süre sonra tatsızlaşır, bıktırır insanı. Yaratıcı biriysen -ama unutma, o anda boktan bir durumdasın- acılı anılardan ortaya elle tutulur bir şeyler çıkarabilir miyim diye sorarsın kendi kendine. Ve işte bir gece saat üç sularında başıma gelen tam buydu. Birden karar vermiştim, çektiğim acıyı tuvale dökecektim.
Sayfa 10 - Notos Kitap YayıneviKitabı okudu
Yanlış zamanda yanlış kortizol salınımı yapması için vücudu adeta zorluyoruz. Karşılığında da gerçekten, bir stresimiz olmasa da, yanlış zamanda salınmış kortizolümüzle sürekli gergin oluyoruz. Ne demiştik; bizler geç kalkarak, gün ışığıyla gün boyu temas etmeyerek, gece parlak ışıklar altında geç saatlere kadar ayakta kalarak yaşıyor, kortizolü artırıyoruz. Kortizol o saatte kan şekerini olabildiğince yukarı çekiyor. Demek ki gece geç yatan kilo alıyor.
Senden sonra çok değiştim ben Leyla. O kadar değiştim ki beni herhalde tanıyamazsın görsen. Beni seven herkesi kırıyorum, dinlemiyorum, umursamıyorum bile. Bomboş yaşıyorum. Ne söylediklerimin farkındayım ne insanların ne söyledikleri. Niye böyle biliyor musun? Çünkü sen hep kafamın içindesin.Leyla senin fikrin kafamın içinde bir hayalet gibi ve ben o hayaletle uyuyorum her gece. Ne olur artık izin ver Leyla! Ne olur artık yaşamama izin ver! Tekrar birilerini sevmeme izin ver! Ölemem ben, öldüremem kendimi Leyla.Babamı yalnız bırakamam, yanına gelemem Leyla. Çok uğraştım seni geri getirmek için ama yapamadım. Ne olur izin ver bana, biraz mutlu olmak isiyorum sadece o kadar. Sen yanımda ol benim, kal, ama ne olur bana izin ver.
| Leyla ile Mecnun
''Eyleme ne kadar yoğunlaşırsanız , diğer şeylerden o kadar uzaklaşıyordunuz. Kendiniz olmaktan kurtulup yaptığınız şeye dönüşüyordunuz.''
Sayfa 70Kitabı okudu
"Bana o gece neden sardunya dedin?"
"Çünkü sardunyaların var."
"Ama bir adım var."
"Ama sardunyaların var."
Sayfa 37Kitabı okudu
Ne sabahlar gördüm güneşi olmayan.
Ve o sabahlarda asılı kaldı çocukluğum.
