"Yaşamda iki tip insan bulunur. Hakikatin gelip onu bulmasını isteyenler ve gidip hakikati her neredeyse bulmak isteyenler. Bunlar gece ile gündüz, siyah ile beyaz kadar birbirlerinden ayrışırlar."
Hakikat yolculuğu...
Hepimizin çoğunlukla unuttuğu veya hatırlasa bile bir kenara itip önemsemediği yolculuk. Halbuki düşünmemiz gereken şeylerin başını tutuyor. İnsan, kendi hakikatini bilmezse, yaşamı ve dünyayı nasıl kavrayabilir? Nasıl her şeyiyle yaşamda var olabilir? Kitabın ilk sayfasından itibaren fark ettim ki kendimden epey uzaklaşmışım. Kendimi dış dünyaya o kadar çok kaptırmışım ki içimdeki benliğimi ve ruhumu unutmuşum. Bu kitap, elimden tutup beni deniz kıyısına götürdü. İlk sayfalarda deniz kıyısında oturuyordum, son sayfalara doğru denizin kokusunu içime çektim ve iç uyanışım başladı.
Ben Kendime Yeterim 
Kinsun
Körler ülkesinde tek gözlü insan kraldır!
"Galileo inkar et, dünya dönmüyor!"
"2+2=5"
"Hypatia’nın gözlerini çıkararak kör ettiler."
"Diri diri yakılan Pisagor ve öğrencileri."
"Taşlanarak öldürülen İskenderiyeli Hypatia."
Ne kadar az bilirsen o kadar iyi uyursun, der 
Maksim Gorki Tarihten ve eserden ilham alarak şunu söyleyebilirim ki:
