Ne zaman ki kaybolsam, seni ben var ettim diye haykırıyor gökyüzünden sırılsıklam edercesine... Kaderimi sularıyla yazmıştı. Adımı suyundan aldım... Ben Yağmur;herşeyi o bahşetti bana sevdiğimi de o verdi, annemi de o aldı. Karanlık gecenin tek ışığı ayın bile ıslandığı, o mermer beşik..O Mor kundak ile başlamıştı bu varoluş... Islandıkça koyulaşan, ağırlaşan, bana yaşam olan...
Ağlasam duyardı kalp sancımı, sesim perde olurdu yollarına, gidemezdi belki...Sustum,ayak seslerine sustum...Duymayınca başladı figanım.. Ayak seslerinin son tiktakları başlattı benim zamanımı.. Her odasında bir hayat, her penceresinde bir çift göz ;beni de kabul etmek üzere uyandırıldım gerçeklikten. Hayal dünyasına ilk bakışım... Bir, bakışım vardı zaten... Ben, ben olma yolundayım,kabul edilmediğim için kabullendirildim bu hayale... Artık başlama hali... Yağmur olma hali..✨
MOR SAÇLI KUNDAK...