Bildiğin kadarım
Olduğum kadar değil
Gördüğünüm
Gösteremediğim değil
Okuduğunda beni
Ne anlıyorsan, oyum
Anlayamadığınsa, benim eksiğim
Anlatıyorsam
Aynı dertten
Aynıyız
O sebepten..!
"Artık karar verildi Lotte!.. Bu mektubu sana, hiç de duygusallığa düşmeden, dingince yazıyorum. Seni son kez göreceğim günün sabahı kağıt, kalemi elime aldım...
Bu satırları okuduğunda sevgilim, seninle konuşmak dışında bir mutluluğu olmayan çaresizin huzursuz hayatı bitmiş olacak... Sertleşmiş kemiklerimi de soğuk mezar örtecek."
Sayfa 127Kitabı okudu
Seni seviyorum Poppy. Ömrüm boyunca bir daha asla sana bunu söyleme şansım olmayacak ama bu mektubu her okuduğunda, bunun benim sana yeniden Seni Seviyorum deyişim olduğunu düşün. Her nerede olursam olayım.
...rastgele birkaç sayfa seçip okumaya başladım. Tabi ki el yazısını tanıdım, ancak yazılanlardan kısa bir örnek okuyan kişi, ilk okuduğunda bunu Hayalet'in yazmış olduğunu tahmin edemezdi. Konuşurken sesi aynı eyalet insanlarınınkine benzer, hissiz ve babamın deyişiyle 'havalı ve zarif ' olmayan bir sestir. Yazarken ise çok farklı. Sanki okuduğu bütün o kitaplar sesini değiştirmiş gibi; oysa ben daha çok konuştuğum gibi yazarım. Yazdığım notları babam okuyacak olsa benimle gurur duyardı ve hala onun oğlu olduğumu anlardı.
Sayfa 32 - Tudem YayınlarıKitabı okudu
"Bir adamın içi merhametle, adaletle dolup taştı mı, kalbini tertemiz etti mi, nefsini tezkiye etti mi, zaten kitaptan okuyacağını artık kendi içinde bulur, oradan okur. Bilgi kitaptan öğrenilmez. İnsanın içinde zaten vardır. İç dünyasında, gönlünde derinleştikçe, derûnundaki o bilgiye ulaşır. Her şey insanın içinde var. Yoksa o bilgileri kitaplara yazanlar nereden bulup yazıyorlar? Gene içlerinden buluyorlar. Derinliklerinden çıkarıp yazıyorlar, gönülden. Sen kitaptan bir şey okuduğunda, dışarıdan bir şey öğrenmiş olmuyorsun ki, o şeyi kendi içinde, daha evvel, az çok bilip sezdiysen, hah diyorsun; kitapta yazanla, gönülde gezen, birbirine uyunca, tanış çıkınca, hah anladım diyorsun. Yoksa anlamak nedir? Kitap sana ne öğretir? Bir insan kendi içindeki dağları kazıp da kendi gönlündeki hazinelerle, kendi canındaki definelerle tanışmamışsa, kitapta mücevhere bile rastlasa, zaten onun kadrini bilemiyor ki, taş sanıyor. Peki kitap okunmayacak mı? Okunacak. Bazı kitap haritadır, pusuladır, kandildir, içindeki defineyi bulmana yardımcı olacak, yolunu ışıtacak. Ama içteki defineyi tanımamış olan, dışta cevher bulsa, onu taş sanıyor. Mesele içtedir. Okumaktan mana ne demiş ya Yunus."
Bazen ufak bir kitabı bitirmesi bir iki yıl sürerdi; fakat bitirdiğinde, boyuna iki karış eklenmiş gibi olurdu. Onun için yarım düzüne iyi kitap, hayatının sonuna kadar ruhunu besleyecek yeterli gıdaydı. Ona göre, düşünceler yaşayan şeylerdi. Bir kitabı iyice okuduğunda, bütün kitapları bilirmiş izlenimi yaratırdı. Bir kitap yoluyla düşünür ve yaşardı; denemeden, yeni ve yücelmiş bir canlı olarak çıkarak. Okuduğu her kitapta boyu kısalan bir öğrencinin tam tersiydi. Gerçeğe ulaştıktan sonra istekli bir arayıcı için yoga ne ise kitaplar da onun için öyleydi.
Ve Ali, gözlerinde yüzen yoğun duyguları tek tek okuduğunda kurşun yemiş gibi irkildi. "İçime işlemişsin, hücrelerime, iliklerime…" Yutkundu. "Gitmek bir işe yaramadı. Bedenimi senden kaçırırken, unuttuğum bir şey varmış; seninle dolan kalbim, sende kalmış!"
Kendisi okuduğunda gözleri alevleniyor, yüzü bembeyaz kesiliyor. Sesi öyle güzel, öyle kederli oluyor ki! Hareketleri tıpkı bir şairinki gibi.
Sayfa 15Kitabı okudu
-Hayat Bir Kitap Gibidir Oğlum
Ve Her Kitabın Bir Sonu Vardır
O kitabı Ne Kadar Seversen Sev
... Son Sayfaya Gelirsin
... Ve Kitap Biter .
Sonu Olmayan Bir Kitap Eksiktir .
Ve Kitabın Sonuna Vardığında Yalnızca Son Kelimeleri Okuduğunda
Kitabın Ne Kadar İyi Olduğunu Anlarsın.
Gerçek Gibi .
Sayfa 218 - Çizgi Düşler YayıneviKitabı okudu
