Gerçek yalnızlık insanların arasında olmak, demiştin. Üstelik biz zaten buyuz, Tom. Yalnızız.
Sayfa 11Kitabı okudu
Bayramlarıma...
Merhaba sevgilim :) Seni çok özlediğimi biliyorsundur. Herhangi bir özel günde aklıma senden başkası gelmiyor. Her özel günden önce o gün içim buruk olacağını bile bile gelmesini iple çekiyorum. Sebebi ise sana burada bir şeyler söyleyebilmek. Biliyor musun sevgili, senin şehrinde bayramlar benim için biraz buruk geçerdi. Aslında hayatım boyunca
"Gerçek yalnızlık insanların arasında olmak, demiştin.Üstelik biz zaten buyuz ,Tom.Yalnızız."
“Senin kaderinde benim olmak var,bunu biliyorsun.”
“Bana kaderden bahsetmiştin,senin kaderinde benim olmak var demiştin…”
Gerçek yalnızlık insanların arasında olmak,demiştin.
Sayfa 11 - DomingoKitabı okuyor
Gerçek yalnızlık insanların arasında olmak, demiştin. Üstelik biz zaten buyuz. Yalnızız.
Sayfa 11Kitabı okuyor
Piraye'de Nazım Olmak
Bir mektubunda, 'Bir kere bile yüzüme karşı beni sevdiğini söylemedin,' demiştin.
Söylemekle eksiltmek istemiyordum. Tükenecek bir değer gibi düşündüm hep aslında.
Seviyorum sevgilim. Seni, tıpkı tasvir ettiğin gibi, senin hudutlarının dışında sevdim ve seveceğim.
O zamandan beri kendime gelemedim. Emekli ihtiyarlar gibi herkese ağrılarımdan yakınıyorum. Şakaya getirerek söylüyorum
tabii. Herkesle birlikte gülüyorum durumuma. Daha doğrusu, güler gibi yapıyorum. Benimle birlikte oldukları zaman
genellikle gülerler. Öyle alıştırmışım. Kimi görsem, seni andık geçen gün: bilsen ne kadar güldük, der. İki yıl önce,
birlikte içerken ne demiştin, hatırlıyor musun? diyorlar.
Hatırlamıyorum. Onlar hatırlıyor. Tekrar anlatıyorlar. Anlatırken bile dayanamayıp gülüyorlar. Ben gülecek bir şey göremiyorum ortada. Duruma uygun bir söz etmişim: eskimiş, geçmiş. Üstelik böyle aptalca bir söz söylemiş olduğum için utanıyorum. Aklı başında bir insan, beni bu arkadaşlarımdan öğrense kim bilir ne can sıkıcı bulur. Ben de
öyle buluyorum. Bana böyle birinden bahsetseler, tanışmak
bile istemem. Ciddi konularda karşıma yalçın dağlar gibi
çıkan insanlar, gülmeye sıra gelince teslim oluyorlar hemen. Bu işi de bana bırakıyorlar. Sen de bununla teselli et
kendini, diyorlar herhalde. Bu ayrıcalığı bana verenler cahil
insanlar tabii. Bilgiçler bu mesele üzerinde durmuyorlar bile. Ya da güldürme hevesimi alay konusu yapıyorlar. Dergide herkes bir işle meşgul oluyordu; herkes bir işten anlıyordu; herkes bir işten sorumluydu. Bana da espri uzmanı adını taktılar. Güldürmek isterken gülünç olmak. Ancak benim başıma gelir böyle acıklı durumlar. Beni yanlarında dolaştırdıkları için onlar adına utanıyorum. Gene de gülüyorlar sözlerime. Aptalca buldukları için gülüyorlar elbette.
Fakat gülerken sanki öyle değilmiş gibi davranıyorlar.
Sayfa 591Kitabı okudu
Ruhuma prangalar vurmuştum sen gittiğin vakit.
Hani demiştin ya, "en yakınıma uzak olmak için tüm yolları aşarım. En yakınım, en uzağım olana dek yaşarım." diye. Ve şimdi ben de öyle yaptım. Yaşadım.
''Hatırlıyor musun, bir ilişkiye girerken insanın ille de bir vaatte bulunması gerekiyorsa bu, çelişkisiz olacağım değil, kendim gibi olacağım vaadi olmalı, demiştin. Ben ne çelişkisiz olmak, ne de kendim gibi olmak istedim, ben senin olmak istedim Rıfat.''
'Anne oldum hala niye anlamadım? Öyle demiştin... " "Şimdiden anlama imkanım niye yok?"
"Sen anne olunca neyi anladın kendi annenden farklı olarak?"
"Bir dakika anne-baba, sizin anladığınızla benim anladığım niye aynı olmak durumunda?"
''Ne anladığını önce sen anlatsan, sonra da ben sana anlatsam da bu işi biryoluna koysak olmaz mı?"
DÜNYAYA TESLİM OLMAK
Bütün Şiirleri 2 🩷
Herkesin şarkısını göğsüne düşürdüğü gecenin geç vaktinde, baktığı camlar buğulanan iki iç çekiş olarak kalmıştık. "Gücenik güceniği saçının telinden tanır" demiştim, gözlerimi usulca indirerek suskunluğuna. Yüzünü camlardan toplayıp dönmüştün uzun yolculuğundan. Gülüşün, derin bir gölün menevişlenmesiydi. Nasıl da yakışmıştı sözüme ve geceye. Gizlice gönenmiştim. Gözlerindeki ağrıya güvenerek uzanmıştım parmaklarına. "Sözcükler çok cılız bir terazidir yüreğin yükünü tartmada" demiştin; "gücenik elbette tanır güceniği, canına yapışmış durgunluktan." Bir şeyin parçalarını bir araya getirmek ister gibi dönmüştün yeniden camlara. Gece daha mı kolaydı, daha mı zor, seçemez olmuştum. "Her duyguyu dile getirmek gerekmiyor biliyor musun? Nasıl her duyguya isim koymak gerekmiyorsa."
"Gerçek yanlızlık insanların arasında olmak, demiştin."
Sayfa 11 - DomingoKitabı yarım bıraktı
Herseyin mükemmel eksiksiz olmasını beklemek büyük haksızlık eğitimli insanların bile yaşım geldi evde kaldım gibi azmetmelerini anlayamıyorum , harçlığıni idare edemeyen sorunlar karşında çözümsüz iletisim kurmaktan aciz sokaktaki hayvana şoföre garsona hattx ailesine bild saygi ve merhametduymayan tahammülsüz bir insanla mutluluk hayali kurmak ve evlendikten sonra demiştin demek ne büyük cehalettir. Evlilik denemesi bedava olamayacak kadar özel ve güzel bir şey ama karı koca olmadan önce insan olmayı sevmeyi öğrenmek birinci şartımız olmak kaydıyla...
