Hele bendeki derde bir bakın
Dağa yüklesem yerle bir olur
Göklere ulaştı feryadım ahım
Yıldızlar şaşırır da ay deli olur
Mallar kma
Şeyhülislam Dürrizade Abdullah, Mustafa Kemal hakkında ölüm fermanı yani İstanbul Fetvasında şunu dile dile getirmişti, 7.8.1920:
“Padişahın izni olmadan yabancı askerlere karşı duranlar, asker ve para toplayanlar tek tek veya topluca öldürmek İslamin gereği ve görevidir. Milliyetçileri öldürenler gazi sayılır bu yolda ölenler şehittir. (Bu fetva Yunan ve İngiliz uçakları ile Anadolu’ya halkın görebil- mesi için atıldı. Ayrıca Takvim-i Vekayi gibi gazetelerde yayımladı.)
Ahmet Anzavur, Kuvayı Muhammediye Komutanı, 01.10.1919:
“Göğsümde iman, başımda Kuran ve elimde padişah fermanı olarak geliyorum. Başta Mustafa Kemal olmak üzere Kuvayı Millîyeci subayların hepsini keseceğim. Kemal’in kafasını Padişaha götüreceğim”
Sayfa 53Kitabı okudu
“Emin olun,” dedi, “Benim ölümsüzlük düşlerim yok. Kaçmak istediğim yaşam, bin sekiz yüz seksen iki Viyana tıp burjuvazisinin yaşamıdır. Başkaları benim hayatıma gıpta ediyor olabilir, ama beni korkutuyor. Hep aynı kalmasından ve hep ne olacağını bilmekten korkuyorum. O kadar ki kimi zaman hayatımı bir ölüm fermanı gibi düşünüyorum. Ne demek istediğimi anlıyor musunuz Friedrich?”
Sayfa 317 - Ayrıntı yayınlarıKitabı okudu
"Karanlıkların içinde aramıştı o adı, bu dünyada ve öteki dünyada birbirine karışmış onca ad arasından ilk bakışta bulup çıkarmıştı onu; tıpkı ölüm fermanı ezelden beri yazılı olan iradesiz bir kelebekmiş gibi, isabetli bir atışla onu duvara mıhlayıvermiş."
Sayfa 47Kitabı okudu
"Karanlıkların içinde aramıştı o adı, bu dünyada ve öteki dünyada birbirine karışmış onca ad arasından ilk bakışta bulup çıkarmıştı onu; tıpkı ölüm fermanı ezelden beri yazılı olan iradesiz bir kelebekmiş gibi, isabetli bir atışla onu duvara mıhlayıvermiş. Santiago Nasar, demişti."
Sayfa 47Kitabı okudu
Sessiz Sergüzeşt
Mutsuzluğun kapısını yüzüme vurdular
Mutluluğun anahtarını elime tutuşturdular
Suda nefesi kesilmiş balık bir yanda
Bütün dertlere benden elveda
Hayat yıllarca yaşamak için mi
Bir günde ölmek için mi
Bulut yağmur için mi
Güneşin önünü kesmek için mi
Gönlümün sığ noktasında
Dalgalar dinginleşmişken
Derinlerinde bu serzeniş niyedir
Kayalara vuran yosunlar
Tutunmaya bir dal ararken
Ömre son verme heyecanı niyedir
Kayıtlara geçilsin yalnızlığın ölüm fermanı
Zira şahit olunacak güzelliklerin var daha zamanı
Kardeş kardeşe, yâren yârene doyamadan
Bu akıp giden vakte yenilgi niyedir
Bilinsin artık geleceğin sırrı
Yok olsun mâzinin kahrı
Bu tebessüm sen diyedir
Hallac-ı Mansur ölüm fermanı verildikten sonra işkence esna sında “Allahım bana verdiğin sırları onların anlaması mümkün değil. Ben onları affediyorum, ama biliyorum ki sen onları affetmeyeceksin’der.
Tıpkı ölüm fermanı ezelden beri yazılı olan iradesiz bir kelebekmiş gibi…
Sayfa 47Kitabı okudu
Biz Türkmeniz, sahipsiziz, silahsızız üstelik
Aman dedim; yine mi bize ölüm fermanı?
Sanki ölüm fermanı yüzüne yazılıydı.
Sayfa 36Kitabı okudu
"Hadi kızım, anlat" demişti ona, öfkeden titreyerek, "kim olduğunu söyle bize."
Kız, onun adını ancak söyleyebilecek kadar bir süre duraklamıştı. Karanlıkların içinde aramıştı o adı, bu dünyada ve öteki dünyada birbirine karışmış onca ad arasından ilk bakışta bulup çıkarmıştı onu; tıpkı ölüm fermanı ezelden beri yazılı olan iradesiz bir kelebekmiş gibi, isabetli bir atışla onu duvara mıhlayıvermiş "Santiago Nasar" demişti.
Yıkık dökük binalar var içimde,
enkazından kaçamadığım.
Ne vakit sana dönsem,
sesini duysam o harabeler arasında.
Bir bahar mevsimi daha
bir nergis mevsimi daha can buluyor
en deli yaşlarımda.
Bir atlı geliyor uzaklardan
kara haber değil belki ama senden gelmeyen her mektup ölüm fermanı.
مفتون 🍂
