Matilda
Biz eğitimciler arasında bilindik bir söz vardır. "Çocuk, ana babanın özetidir," diye. "Çocuk neyse ana baba odur," deriz. Gelgelelim kitaptaki kurgu, bu sözün tam istisnasıydı. "Neden mi? " derseniz.
Annesi süsüne düşkün, kart oyunlarıyla gününü gün eden; babası ise dolandırıcı bir oto komisyoncusu.. Kardeşine gelince o da alaycı, tembel sorumsuz biri.. İşte böyle bir aile içerisinde yetişen, ilgisiz kalmasına rağmen, akıllı, zeki, kitaplara düşkün, üstün yetenekli bir çocuk Matilda.
Öyle bir aile de bu çocuk bulunmaz bir lutüftu bence. Keşke aile de çocuklarının yeteneğinin farkında olsaydı.Ama nerede?
İsmi gibi tatlı bir öğretmeni var: adı, Bayan Honey. Aileyle konuşuyor. Çocuklarının özel yetenekli olduğu söylüyor. Ama aile, öğretmeni dinlemek şöyle dursun; ona aldırmıyorlar bile..
Bir de canavar, kötü kalpli bir müdüresi var okulun: adı, Bayan Trunchbull. Çocuklara kan kusturuyor. Çocukları sözleriyle aşağılıyor, onları korkutuyor, kendisine karşı itaat etmeye zorluyor.
Sözüm ona, çocuk böyle eğitilirmiş.
Kurgu da iyiler ve kötüler bir arada.. Kitap okuyucuyu etkisi altına alıyor. :))
Okumanız dileğiyle, Sevgili Dostlar..
Ahmed Arif'in mektupları
Ümit Yaşar Oğuzcan'ın mektupları
Sabahattin Ali'nin mektupları
Ve şimdi de 
Cemal Süreya'nın mektupları...
Beni benden aldınız!
Kalemi büyük olan sanatçıların aşkları da büyük hep. Belki de aşklarının büyüklüğüdür onların kalemlerini böylesine güzel kılan, onlara böylesi satırlar yazdıran... İyi ki sevmişler ve
