Hanımın Çiftliği serisinin ilk kitabı. Dizisi var, bilenler bilir. İlk bölümü kitabın ilk iki yüz sayfası. Yani yarısı. Kitap ve dizi arasındaki fark.
Dizisine pek bakmadım ama kitaba başlama sebebim diziydi. Döneme uygun evler, çiftlik, kıyafetler kitabı okumak için merak uyandırdı bende. Böylece okurken tasavvur etmekte zorlanmadım. Hatta dizinin müziklerini bile dinledim okurken, güzel oluyordu.
Kitaba gelecek olursam, kadının aşağılandığı bir kitaptı bana göre. Kitabı okurken o dönemin bütün kadınlarının kötü yollu olduğunu, evliyken bile kocasına boynuz takmaktan çekinmediğini, bir kadının illaki geneleve yolunun düştüğünü düşünüyorsunuz. Bütün kadınlar azgın, bir erkek yetmiyor onlara(!) düşüncesi hakim herkeste. Gerçekten büyük şaşkınlık yaşadım okurken. Hani dizi izlemektense kitap okuyun diyorlar ya! Okumasınlar, özellikle de lise öğrencileri okumasın. Yaşı küçük olanlar bu kitabı okumasın. Kadının hep böyle olduğu vurgulanmakla beraber, erkek kadının küçük tanrısıdır diye bir düşünce de var. Kadın bol bol dayağı yiyor ama yine de erimdir, döver de sever de diyor. Sinirlenmemek elde değil.
Bir sinir olduğum nokta da imam olan birinin yaptığı iğrençlikler. Güya imam ama namazla alakası yok, karı kızın peşinde koşuyor ama vaaz verince de hepsi kul köle oluyor, peşinde koşuyor adamın. Din adamları da aşağılanmış kitapta. Dinine bağlı bir insanın böyle gereksizlikler yapmayacağını herkes bilir. Ama ...
Bunların dışında, diyaloglar uzundu. Bir tiyatro metni okuyormuş izlenimi veriyordu yer yer. Akışı iyiydi, dil sade. Diğer kitapları da okumayı düşünüyorum ama kesinlikle heyecanla değil.
