Ahmed Arif'in bir çok şiirini kullandığı mektuplar, sevmek sanatının nasıl abartılabileceği konusunda muhteşem bir örnek. Özellikle de abartan kişi Ahmed Arif olunca olay bambaşka, tadından yenmez bir durumda. İnsan özgürlüklerine, dünyasına, doğasına, bir haykırış içinde, yalnızca sevmenin kutsallığına inanarak yaşanılan hayatın eşsiz kılınacağını bizzat şairin özel aşk mektuplarından öğreniyoruz. Zaten okumak, öğrenmek, paylaşmak, bizi bu hayatın yorgunluğundan sıradanlığından almak için var değiller mi? Öyleyse, sevgiyi abartın. Eğer buna anlatım veya davranış açısından meyilli değilseniz, açın şu kitabı iki satır okuyun. Şöyle söyleyeyim, bazı satırlar için şunu iddia ediyorum, açıp ağaca okuyun, çiçekler açar, yeşerirsiniz. Tüm düşüncemle katılmakla beraber düşünceme olan benzerliği nedeniyle ayrıca mutluluk duyduğum, benim adıma kitabın özeti olan cümleyle noktalamak istiyorum; ''Sevgide “vermek” vardır Leyla. Vermek. Ve bunu anlamak...''
