Hayat ne kadar gariptir? On sene evvel her yaptığımızı beğenen, öven, geniş teşkilatımızı dünyaya bir örnek gibi gösteren gazeteler, vaktiyle o kadar dostum olan, gerek resmi kokteyllerimize, gerek basın toplantılarımıza can atan gazeteler şimdi aleyhimize yazmadıklarını bırakmıyorlar.
Abla demek;
Küçük yaşta anne olmak demektir.
Evin göz bebeği senken,küçük durmadan ağlayan bir bebeğe ”kardeşim” diyebilmektir.
Kendi boyundan büyük bezleri onun için taşımak zorunda kalmak demektir.
Dünyanın en güzel makarnasını yapmak demektir.
Mecbur olduğun en güzel arkadaş demektir.
Ve bu dünyanın en güzel mecburiyeti demektir.
Aynı şeylere
‘’ Fakat nedense bizim, harikalar yaratan bir milletin çocuğu
olduğumuzu unutuyor, bizim büyük birer fedakârlık örneği olan şehit ağalarımızı unutuyor, sessiz ve adsız halk kahramanlarımızın delik deşik olmuş göğüslerini ve vatan için bol bol dökülen kanlarını unutuyordu. Bize asil ve yüce örnek olacak kahramanlar onlardı. Bize destanlar dolduracak büyük örnekleri göstermesini unutarak, İzonzodan kaçan ve o sıralarda Anadolumuz için hülyalar kuran İtalyan gençliğini örnek yapmak istiyordu. İtalyan devletinin başındaki adam kendi milletinin ve gençliğinin ruhunda ve imanındaki zaafları yakından görerek onlara karşı tedbirler alır ve maneviyat aşıları yaparken, bizim büyüklerimizin bu yufka yürekli gençliği örnek göstermesi ne kadar acı idi. Her hayat gibi Hayat mecmuası da öldü.’’
