"Yeni bir ay başı, siyah beyaza mahkum
Olduğumu idrak ederek uyandım bu kez.
Siyahtım.
Ve renge ne kadar bulaşırsam bulaşayım
Koyulaşırdı.
Yani başında olduğum herkesi siyaha boyardım.
Gökkuşağını gördüm gökkuşağını
Sevdim,
Fakat gökkuşağı ile yaşayamadım.
Şimdi gökkuşağının çıkmasını büyük bir fırtına ile bekliyorum, bir kez daha siyaha
Bulamak için.
Öyle ki, benim her zaman kelimelere
Dökemediğim ukde'lerim olurdu.
Kimi zaman gözlerim haykırırdı, ama bu kez ne gözlerim nede dilim haykırmadı.
Oysa ben.
Gökkuşağında,
Siyahın en karanlık tonunu görmüştüm.
Fakat ihanet etmedim asla.
İnsan zaten.
Hain değilmi?
Gökkuşağı doğuşuna.
Siyahı dahil edermi.
Etmezdi.
Ben siyahın en aydınlığına bile layık değildim.....
σ̈,k
Zaman Ne Çabuk Geçiyor
Daha dünmüş gibi kulaklarımda annemin sesi
Dikkat et düşersin oğlum demesi
Oysa ben ne kadarda dikkatsiz davranmışım
Oysa ben ne çok yanmışım
Ne çok düşmüşüm böyle
Affet beni annem seni anlayamamışım
Ben bu hayatı hep iyi sanmışım
Oysa ne de çok aldanmış yıkılmışım
Bu nasıl bir yazı kader
Annem gel de sen bir anlam ver Zaman diyorum neyin
Şimdi arasam ne derim bilmiyorum, ne dersin, ne kadar susarız? Şimdi arasam seni, arayabilsem.. Bildiğim tüm dillerde “dön” desem sana, diyebilsem.. Bu kadar insan olmasam ben, Bu kadar insan olmasan sen, Böyle gururlu, böyle afsız. Vicdanım acıyor, Sarılsan geçecek, Gelsem şimdi sana, Öyle aniden, Bağırsam biraz gözlerinin içine baka baka, seni nasıl sevdiğimi, Seni nasıl büyük, Seni nasıl anne gibi, Seni nasıl herşeyden çok sevdiğimi bağırsam. Dökülsem sana, Dökülebilsem.. Bu kadar insan olmasak biz, Böyle kibirli, böyle inatçı. Umudum azalıyor. Sarılsam geçecek, Tutup kendime çeksem seni, Öpsem, öpebilsem.. Sen de karşı koymasan bana, Sende karşılık versen hatta. Bu kadar insan olmasak, Böyle bencil, böyle kinci.. İçim yanıyor, Sarılsan geçecek. Bu kadar insan olmasak sevgilim! Haklı sanmasak kendimizi, mükemmel sanmasak, savaşmasak.. Bastırmasak özlemlerimizi, saklamasak.. Özledim, sarılsam geçecek..
Ama olmuyor degilmi . Sustuklarımla savaşıyorum . Olmayacak şeylerin hayalini kuruyorum ; çocuksu , gülünç acemi ... Ama işte hissetmelisin bazı duygular cümleye kurulmuyor . Hissetmezsen bile gözlerde bulmalısın ... Sana sevgi dolu bakan bir çift gözde ...
Sizcede öyle değilmi?
Insanlarda fotoğraf gibi,
Ne kadar çok büyütürsen o kadar çok kalitesi düşüyor.
Arkadaşlar gerçekten öyle değilmi ya ???
Ülkemizde kitap okuyanların sayısının survivor izleyenlerin sayısını geçtiği gün ülkemizin okuma seviyesi yükselecek