Ruhuyla oynanan insanın gölgesinden bile korkulmalı aslında. Çünkü, ruhuyla oynanmış, alay edilmiş, incitilmiş birinin yapabilecekleri, yapacaklarının 'ihtimaline' öyle bir savaş açar ki, sonrası hükümsüz kalır...
Jaklin de bunlardan biri. Oynanmış, alay edilmiş, yıpratılmış, incitilmiş, yalnız bırakılmış, terk edilmiş. Yoksa öyle değil de, geleceği mi feragat etmiş geçmişi yüzünden?
Sonra Ringo. Çetin, pardon ödüllü yazar Çetin Karaveli, biraz da kalemi tükenmiş yazar Çetin Karaveli. Peki ya Çağrı? Aslı, Merve, Zarife?..
Kim bunlar, diyeceksiniz biliyorum. Bu isimler, bu kitaptaki 'tuhaf' hikâyenin, birbirinden tuhaf karakterleri. Her biri, diğerinden daha 'deli'. Her birini, çeşitli sebepler birbirinden daha beter etmiş yaşam öyküleri.
Jaklin, hayat hikayesinin kağıda, bundan mütevellit kitaba dönüşmesini arzuluyor ancak akli melekelerinin oynak dansı sebebiyle bunu farklı yollarla gerçekleştirmeye çalışıyor. İşte burada devreye önce Ringo, sonra da yazar Çetin devreye giriyor. Fakat ne göründüğü gibi kolay ne de akla hayale sığan bir şekilde.
Hangisini anlatayım bilemedim. Hikayeyi mi yoksa karakterleri mi? Evet, Jaklin baş karakter olsa da, yan karakter gibi görünenlerin de ondan farklarının olmaması, yazarın müthiş anlatımıyla abartısız bir okuma şöleni sunması, net bilemesem de 'gerçek' bir hikâyenin ustalıkla kitaba aktarılması...
Ece Hanım'a bir kez daha hayran oldum. Onun sayesinde yeniden alıntı defteri tutmaya başladım fakat kitabın tamamını yazsam yeri vardı. Anlatılmaz bu kitap, gerçekten okunur... İyi ki okudum.
