Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol

özge

“Bir zamanlar, geçmişle geleceğin bir yayı andırdığını, her bir parçasının birbirine bağlı olduğunu ve her parçanın bir sonraki parçaya dair bir haber verdiğini okumuştum bir yerlerde. Belki gerçekten öyledir, ama benim hayatım birbiri ardına dizilmiş, özgürlükten uzak, kapalı halkaları andırıyordu. Birinden öbürüne geçmek için atlamam, sıçrayıp geçmem gerekiyordu. Asıl beni yıpratan da bu halkaların arasında beklemek, nereye, ne yöne sıçrayacağımı bilmemekti.”
Reklam
Ülkeyi değiştirmek olanaksız. Gel konuyu değiştirelim.
SORMUYORUM ARTIK
‪Karşılığı yok hiçbir acının‬ ‪Her şey gölgesi kadar ağır‬ ‪Sormuyorum artık sormuyorum‬ ‪Her gün yeniden kodlanan‬ ‪Umutlarla kirletiliyor dünya‬

Okur Takip Önerileri

Tümünü Gör
BURDAYIM SÖZÜMDE
Düşler ve tarih inilecek son istasyon Burdayım işte güzel bir yanlıştayım şimdi Beklemesini bilmiyor acelesi olan ve nedense Çekip gidiyorlar, kalanlar o kadar azız ki O kadar azız ki mutluluk bile bizden çok
Şimdi de kendi kendime şu lüzumsuz suali soruyorum: Kolay elde edilmiş bir saadet mi, yoksa insanı yücelten ıstırap mı daha iyidir? Evet, hangisi daha iyi?
Sayfa 137Kitabı okudu
Reklam
‪“umutsuzluk en yakıcı zevktir, özellikle de içinde bulunduğun durumun çaresizliğini açıkça kavramışsan.”
“Olgunlaşmamış insanın özelliği, bir dava uğruna soylu bir biçimde ölmek istemesidir, olgun insanın özelliği ise bir dava uğruna gösterişsiz bir biçimde yaşamak istemesidir.”
Sayfa 176Kitabı okudu
“Geri dönmek isteyenin ötesine geçmemesi gereken bölgesine ayak bastım hayatın.” Dante, Yeni Hayat
Sayfa 193Kitabı okudu
Kederden ölüyormuş gibi yaparak yürüdüm karanlığa kederden ölerek.
Sayfa 150Kitabı okudu
Reklam
bu dünyada gece yarısı oturup bir kitap okumanın, bu anın içinde olmanın da katlanılabilir şeyler olduğunu seziyordum.
Yalnızca yaşamda kalabilme işi bütün gücümüzü tüketiyor.
Düş üstüne. İnsanlar, kıpırdamadan yürüyecek, olmayanlarla konuşacak, konuşmayanları duyacaklar.
Yaşamayı öğrendiğime inandığımda, ölmeyi de öğreneceğim.