En çok da adını söylemeyi
Özlüyor içimde can kırıklıkları
Haberin olmasa da
Gözlerinden bir gül alıp
Güneşe tutmayı özlüyor yalnızlığım
Sayfa 49
Özlemlerim kalmadı.Ben aslında sürekli özlüyor ve bir özlem durumunda yaşıyorum.Bu yüzden özlemlerim yok.Yalnız bir kavrama bu.Bütünselliğin kavraması.Bitirmişliğin.Bir yolculuğun sonu.Başlangıcı olmayan yatay bir yolculuğun sonu.Kendi yuvarlağım çevresinde dönen bir yolculuğun.
Yapı Kredi yayınlarıKitabı okuyor
İnsan
Yine de bir insan sıcaklığının yerini hiçbir şey dolduramıyor. Garip değil mi, yaşadığı acıları bile özlüyor insan...
“Sevmek çok garip Ulaş. Sonradan öğreniyorsun bu duyguyu ama hep varmış gibi özlüyor insan.”
“Ölmek çok garip Ulaş. Öldüğünde haberin bile olmayacak bundan ama yine de geride bıraktıklarına üzülüyor insan.”
En çok da adını söylemeyi
Özlüyor içimde can kırıkları