"Bir zamanlar yıkılmış duvarlar bulup
köşe taşlarına şarkılar söyler, birlikte sürerdik ellerimizi...
Ellerimiz ayrı dünyalar şimdi..
Taşlar özlüyor bizi..."
Frodo hızla yaklaştıkça, büyük sütunlar onu karşılarcasına kuleler gibi yükseldi. Dev gibi gelmişlerdi ona; sessiz fakat tehditkâr iri kurşuni siluetler. Sonra sütunların gerçekten de elle biçimlendirilmiş olduğunu gördü: Eskinin hüneri ve gücü bunlar üzerinde çalışmıştı ve üzerlerine yontulmuş olan o fevkalade suretleri unutulmuş yılların
"Daha çocukken anne babalarının gurbetin de yaşayan insanlar, bu hissi bütün bir ömür içlerinde taşıyor ve sürekli varacakları esenlik kıyısını özlüyor..."