hayat sahiden yaşanmaya değmeyecek kadar küçüklükler ve bayağılıklarla dolu..
dünyanın ne kadarı sizin?
ben ne kadarına gömülebilirim?
ikimiz de aynı şehirdeyiz ve birbirimize varmamız için yarım saatten daha az bir zaman yeter. buna rağmen o orada ben buradayım. neden? sebep yok...
Okur Takip Önerileri
demek hayat böyle iki adım ilerisi bile görülmeyen sisli ve yalpalı bir denizdi.
halbuki ben, ne kadar saçma olursa olsun, yan yana bulunduğumuz zamanın durup kalmasını, asla bitmemesini temenni ediyordum.
hiçbir şey hissetmiyorum. hiçbir şey bana cazip görünmüyor. günden güne miskinleştiğimi hissediyorum ve bundan memnunum.
"insanlar hiçbir şeyden bahsetmiyor."
"ah bir şeylerden bahsediyorlardır mutlak."
"hayır, hiçbir şeyden bahsetmiyorlar. genellikle bir sürü araba veya giysi markası ya da yüzme havuzu firması sayıp ne güzel diyorlar! ama hepsi aynı şeyleri söylüyor."
"hayatta en güvendiğim insana karşı duyduğum bu kırgınlık, adete bütün insanlara dağılmıştı; çünkü o benim için bütün insanlığın timsaliydi."
"belki de kişi doğruca size bakıyor gibi görünürken, aslında başka bir şeyi izlediği veya sadece hayal kurduğu anlardan biriydi."
caddenin her yerinde insanlar vardı ama boş olsa, yabancı bundan daha yanlız olamazdı.
ve insan, ölümün gölgesi üzerine düşmüşse eğer, artık yalan söylemez.
"bir insan, milyonlarca ve milyonlarca yıldızdan sadece birinde var olan bir çiçeği seviyorsa o zaman mutlu olmak için başını kaldırıp onlara bakması yeterlidir. kendi kendine, çiçeğim yukarıda bir yerlerde, der. fakat koyun çiçeği yerse o zaman onun için bütün yıldızlar söndürülmüş gibi olur! ve bu önemsizdir öyle mi? "
