İyi akşamlar sevgili kitapsever dostlarım,albert caraco öyle birisi ki, nietzsche onun yanında pollyanna kalır...söylediklerinde doğruluk payı olsa da, düşüncelerinin bir kısmını sağlıksız bulduğumu söylemeliyim.Özellikle bir kaç düşüncesi beni gayet tatmin ettim bunlar anaerkil ve ilkel toplumlara geri dönüşle ancak huzura ulaşabileceğimiz düşüncesi. bu noktada bir anarşist gibi yaklaşıyor görünebilir ama hayata soldan bakan birisinin caraco'nun yaklaşımını kabul etmesi çok zor. üremenin büyük bir sorun olduğunu ve özellikle fakir insanların üremesinin daha da büyük bir hata olduğunu söyleyen birisi caraco.
Albert caraco'nun "haklı olmandan nefret ediyorum" diye bağırdığım kitabı. suratınıza tokat gibi çarpan gerçeklerle değil de, sahte mutluluklarınızla yaşamak istiyorsanız bu kitabı okumayın.
Nietzsche’nin “Tanrı öldü.” söylemini hatırlıyorsunuzdur. Albert Caraco “Kaos kutsaldır” diyor ve bir nevi Nietzsche’nin kalın bıraktığı yerleri daha da açarak insanlığın 20. Yüzyıldan itibaren 21. Yüzyılı kapsayan süre boyunca kaosu nasıl da normalleştirdiğini bizlere bitmek bilmez bir enerjiyle anlatıyor. Her iki yüzyıl insanının içinde bulunduğu ruh halini inanılması güç bir soğukkanlılıkla açıklıyor.
Kaos'un kutsal kitabı, büyük bir felaket sonrası dünyada kalan tek kişinin kendini peygamber ilan edişine şahit olmak gibi. Dilini yutmakla eş zamanlı bir kahkaha tufanına tutulma hali. Platonik ve paradoksal, bu yüzden kendine aşık ve şizofrenik, ve tabi tam benlik. Yeni bir şeyler okumak isteyenlerin tekrar tekrar okumak isteyeceğinden eminim.
Kitapla kalın ️️
