Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.13
“Beni anlamıyorlar!” diye çırpınaduran varlığımız için, “yazar” imgesinden daha anlamlı ne var, bilmiyorum..
5 yıl önce almıştım Tutunamayanlar’ı. Gereğinden iyi anlayabilmek için 5 yıl okumaktan imtina etmişim (çünkü bence her kitabın bir okunma zamanı var ve bunu kitap kendisi belirliyor); isabet olmuş. O zamana kadar kitap benim
Kısa cümlelerden ve en fazla üçer paragraftan oluşan sıradan, melankolik, her sayfasında iki üç çarpıcı cümle bulabileceğiniz bir kitap. Açıkçası deneme tarzına karşı pek bir uzağım hatta aşırı gereksiz bile bulduğumu söyleyebilirim. Zaman kaybı..
Okudum. Roman kahramanın derdi Alladin’i arayarak kendi iç yolculuğunu yaşamak gibi görünse de bence bir derdi yok. Yazar okuyucuyu gerizekalı yerine koyuyor o kadar çok süslü anlatmış ve anlatırken kaybolmuş.Eğer anlamıyorsanız sorun kendinizde gibi hissettiriyor. Ama rahat olun sizde değil. Size bazen klavyeye rastgele bastığına yemin edebilirim ama kanıtlayamam. Anlatılanları anlamak için yoğun çaba sarf ediyorsunuz. Bazen bir cümle paragraf boyunca sürüyor ve bir önceki paragraftan tamamen bağımsız oluyor. Sanat sanat içindir anlayışını kabul edebilirim. Yazarın her zaman bir derdi anlatması gerekmezdi tabiki. Ama mantık silsilesi gerekir. Bir matematiği olmalıdır. Hah işte bu mantık ve matematikte bu kitapta yok. Kitabın girişi beni çok etkilemesine rağmen size kitapta iki güzel şey söyleyebilirim. Bir kitabın başlığı iki kitabın giriş paragrafı ikisini okuyup kitaplığınızın en görünmez yerine kitabı kaldırabilirsiniz.
Ahmet Hamdi Tanpınar – Saatleri Ayarlama Enstitüsü
Ahmet Hamdi Tanpınar’ın “Saatleri Ayarlama Enstitüsü” adlı romanı ilk olarak 1961 yılında yayımlanmıştır. Eserin Osmanlı’nın sonlarından Çağdaş Türkiye’ye geçişin sıkıntılı yanlarını simgelediği yorumları yapılmaktadır. Genel görüş, Hayri’nin Türk halkını, Halit Ayarcı’nın ise Cumhuriyet’i sembolize ettiği yönündedir. Dolayısıyla Halit Bey öncesi,
17 Aralık'ta başladığım Otoportre'yi bir buçuk ay sonra nihayet bitirebilirdim. Öncelikle bu kitap, kesinlikle bir "kitap" değil, daha çok birinin bilinçakışı; 111 sayfa boyunca yazarın bilinçakışını okuyoruz. Sevdiği ve sevmediği şeylerden bahsediyor. Tüm kitap tek paragraftan oluşuyor ve her bir cümle birbirinden bağımsız. Ara ara kendinizden bir şeyler bulduğunuz, altı çizilesi sözler var elbet ama genel olarak benim için hayal kırıklığı oldu.
Yazarın daha öncesinde aynı yayınevinden çıkan "İntihar" kitabını okumuş ve çok beğenmiştim. O kitap da içinde birbiriyle çok da bağlantılı olmayan paragraflardan oluşsa da Otoportre'de olduğu gibi her bir cümle ayrı telden çalmıyordu. Sonuçta iki farklı kitap ve karşılaştırmak doğru değil ama Otoportre'yi, İntihar'ı çok sevdiği için alan biri olarak o kadar üzgünüm ki karşılaştırmadan edemiyorum.
Kolay kolay bir kitabı zaman kaybı olarak nitelendirmem ama gerçekten okumazsanız hiçbir şey kaybetmezsiniz. 5 puanı da yazarın hatrına, çevirmene ve muhteşem kapak tasarımına veriyorum.
“Beni anlamıyorlar!” diye çırpınaduran varlığımız için, “yazar” imgesinden daha anlamlı ne var, bilmiyorum..
5 yıl önce almıştım Tutunamayanlar’ı. Gereğinden iyi anlayabilmek için 5 yıl okumaktan imtina etmişim (çünkü bence her kitabın bir okunma zamanı var ve bunu kitap kendisi belirliyor); isabet olmuş. O zamana kadar kitap benim