Kime göre nedir bilemiyorum ama bana göre bu kitap sessizce atılmış bir çığlık, içimdeki yankısı da çok çok büyük. Tek bir paragraftan oluşan bu kitabın okuyucusu açısından takibi ziyadesiyle zor, konu içine giremez ve kendinden bir şeyler bulamazsan da okumaya devam etmemek kaçınılmaz olacaktır, tabii ben zevkle okudum . Tekniği bilinç akışına benzese de daha farklı daha kendine has gibi. Aslında kısa bir kitap ama çok vurucu cümleler barındırıyor ve üstüne saatlerce düşünüyorsun, hatta kitapta da belirtildiği gibi yatağa yatınca o anın monotonluğu üzerine derin bir sorgulamaya dahii giriyorsun. Altını çizdiğim çok cümle var lakin ‘insan insanla sadece kirlenir’ cümlesi beni çok ciddi vuran ve deviren bir cümle oldu, sanırım ‘taşımayı daha çocukluğumun ilk yıllarında her şeyden iyi öğrendiğim yalnızlığım’ın da bunda payı vardır. Okuyun okutturun diyemem çünkü herkesin tarzı değil ve çoğu kişiye boğucı gelecektir ama meraklısına sesleniyorum, okuyun sonra üstüne saatlerce sohbet edelim kadehlerimizi tokuşturarak
395.jpg){kind=small}
