Samimi bir acı, sahte bir mutluluktan daha kötü olabilir mi gerçekten?
Sayfa 38
Yeterince üzülmemiş olmamın mecburiyeti bu sanırım. Mecburiyet böyle bir şey işte. Gecikmeye gelmez. Geciken mecburiyet, ekstra üzüntü ve utançla çıkarır acısını.
Okur Takip Önerileri
“Bense hayatta olduğumu unutmak istiyorum. Dünyada olmak bana bir fayda sağlamıyor, benimde dünyaya pek faydalı olduğum söylenemez.”
Yazmasaydım, yaşamamış olacaktın…
“İnsan sözlerden yapılırmış
Payıma düşen rüyayı
Gördüm bitirdim.”
Zaman sayılmıyor sevgilim
Hayat kaf dağının ardına çekildi
“Günaydın sabah sevinci, uykulu gamze, kuyuların rüyası… Günaydın zamanın tanrısı,ağzımda harflenen sonsuzluk, yürüdüğüm gökyüzü… Günaydın bulut türküsü, el çırpan ağaçlar…”
“Daha kendimi tanımazken bana yabancı olan şeyleri araştırmayı gülünç buluyorum.”
Sayfa 31
İkimiz birden sevinebiliriz göğe bakalım
Şu kaçamak ışıklardan şu şeker kamışlarından
Bebe dişlerinden güneşlerden yaban otlarından
Durmadan harcadığım şu gözlerimi al kurtar
Şu aranıp duran korkak ellerimi tut
Bu evleri atla bu evleri de bunları da
Göğe bakalım.
“Hayatımın en mutlu ânıymış, bilmiyordum.”
“Büyük ihtimalle pişmandı.
Ama bazen pişmanlıklar yapılan hataların yok sayılması için yeterli olmuyordu”
“Zamanların en iyisiydi, zamanların en kötüsüydü, hem akıl çağıydı hem aptallık, hem inanç devriydi hem de kuşku, aydınlık mevsimiydi, hem umut baharı hem de umutsuzluk kışıydı, hem her şeyimiz vardı hem hiçbir şeyimiz yoktu, hepimiz ya doğruca cennete gidecektik ya da tam öteki yana…”
Sayfa 13