AYNALI PENCEREM...
Aynalarıma çarpar oldu, dilde tükettiğim...
Ruhum yitik, bitap düşmüş, en büyük engelim.
Satırlarımı seyyahlaştırdım, ‘’huzur’’ adını verdim. Lakin huzuru bozan bu somut engeli görmezden gelemedi benliğim.
Elbette aynalar.
Onlar bana hala illegal.
Görmemeliyim. Her seferinde ayrı izler, ayrı düşler. .
Önce zihnime,
Okumanızı tavsiye ederim, ekleme yapabilirsiniz..
Şimdiye kadar okuduğum kişisel gelişim kitaplarından öğrendiğim bir kaç maddeyi sizinle paylaşmak istiyorum:
1) Kendinize değer verin ve asla ve asla kendinizi küçük görmeyin.(Lütfen kibir gibi algılanmasın)
2) İnsan olduğunuzu unutmayın, her daim yanlış yapabilirsiniz.
3) Mükemmelliği hiç bir yerde aramayın çünkü öyle bir yer yok. Ne kadar çok yaparsam o kadar çok kâr mantığı ile hareket ediniz
4) Aşırı genellemeden sakınınız bu sakınma sizi daha fazla ileriye götürür.
5) Hislerinizi her daim gerçek zannedip evet ben buyum etiketine aldanmayın
6) Parça ve bütüne çok çok dikkat ediniz. Bu sizi geriye yaslanıp arada bir nefes almanızı sağlar. Bu şekilde stresten kurtulabilirsiniz
7) Her daim olayın iyi tarafından bakmaya çalışınız Pollyannacılık gibi algılanmasın işlerinizin iyi tarafına bakarak motivasyon kazanınız
8) Hayatta hiç bir zaman sihirli değnek aramayın ve beklemeyin çünkü öyle bir şey yok😅 Kader gayrete aşıktır sözü düsturunuz olsun.
9) Aşırı meli malı cümlelerden sakınınız bu tür şartlandırmalar kişiyi hiç bir sebep yokken depresyona sokabilir.
10) Kendinize güvenin ve tanıyın kimsenin sizi etiketlemesine izin vermeyin çünkü bu tür etiketler kişiyi kendisinden şüpheye koyar. Süreç içinde kişide aşağılık duygusu oluşur.
11) Hiç bir şeyi haddinden ne fazla büyütün ne de fazla küçültün sonuçta ölümlü dünya deyip geçin 🙂
İyimser, şefkatli, dürüst kadın olmak bana yalnızca acı verdi.
Beni olmak istemediğim,
olmaktan korktuğum yerlere sürükledi.
Ben de canı nasıl isterse öyle davranan kadın oldum.
Kötükadını oynadım.
Düştüğün yerden kalkıp, kimseye güvenmeden yürümeyi ve
düşmanımı kullanmayı öğrendim. Geçmişimi unutmadım ama
geçmişimde yaşamayı da reddettim
Daima kalkık bir sik
Hep ileri!
Hata yapmaktan korkmadım,
Suç işlemektenyadayargılanmaktan korkmadım.
Seçenekleri kontrol altında tuttum.
Digerlerinin oynayacağı kartları ben dağıttım, benim kuralla-
rima göre oynamalarını sağladım.
Kendimi durdurmayı başardım,
Pollyannacılık oynamayı biraktım.
Sayfa 61Kitabı okudu
Acıyan ruh olunca, çaresi nedir bilinmez. Siyah deyip geçtik, bilmiyorduk beyaz en iyi siyahta belli eder kendini. Acı çektikçe güçlenirmiş insan, külliyen yalan. Acı çektikçe acıya alışır, güç bunun neresinde. Alışmak güçlü olmak demekse.. Hadi oradan. Sen hiç acı çekerken güçlü durabildin mi? Başkasına güçlü görünmekten bahsetmiyorum, kendine güçlü olduğunu gösterebildin mi? Onca dayanılmaz yaraya rağmen, kendine ben çok ıyiyim diyebildin mi? Bir anda üstüne dünyanın sorumluluğu indiğinde, bunun üstesinden gelmek için, kendi kendine güldün mü? Konuştun mu? Acı çekmek güçlendirirmişmiş...! Acı çekmek inceden inceye karartır hayatını. Pollayanna değilsin. Bazı gerçekler pollyannacılık oynayamayacak kadar acıdır. Çaresizdir, karanlıktır, korkutucudur.. Bazı gerçekler inkâr edilemeyecek kadar güçlü ve acıdır.. Ama ?
Belki ?
Keşke ?
Neden ?
Bunlarla kaybettiğin vakit bir hiç...!
Eğer umutsuzluk ve mutsuzluk varsa risk almak gerekiyor. Yoksa yolda kalırız. Yoksa öbür türlü Pollyannacılık yapmak zorundayız. O umutsuz ve mutsuz hale "Ne kadar güzel aslında" demek zorundayız. Oysa mutsuzsak mutsuzuz işte. Mümkünse bir yandan mutsuzluğumuzu yaşarken, bir yandan da bu mutsuzluğu ortadan kaldıracak bir şeyler yapmalı
Acıyan ruh olunca, çaresi nedir bilinmez. Siyah deyip geçtik, bilmiyorduk beyaz en iyi siyahta belli eder kendini. Acı çektikçe güçlenirmiş insan, külliyen yalan. Acı çektikçe acıya alışır, güç bunun neresinde. Alışmak güçlü olmak demekse.. Hadi oradan. Sen hiç acı çekerken güçlü durabildin mi? Başkasına güçlü görünmekten bahsetmiyorum, kendine güçlü olduğunu gösterebildin mi? Onca dayanılmaz yaraya rağmen, kendine ben çok ıyiyim diyebildin mi? Bir anda üstüne dünyanın sorumluluğu indiğinde, bunun üstesinden gelmek için, kendi kendine güldün mü? Konuştun mu? Acı çekmek güçlendirirmişmiş...! Acı çekmek inceden inceye karartır hayatını. Pollayanna değilsin. Bazı gerçekler pollyannacılık oynayamayacak kadar acıdır. Çaresizdir, karanlıktır, korkutucudur.. Bazı gerçekler inkâr edilemeyecek kadar güçlü ve acıdır.. Ama ?
Belki ?
Keşke ?
Neden ?
Bunlarla kaybettiğin vakit bir hiç...!
Yine gülüyorum. Gülmeyi bu denli sık becerebiliyorsam gece bu notu yazmadan önce ölmeye karar vermiş olmam anlaşılmaz bir şey. Hoş, cenazelerin başında da, "Kalan sağlar bizimdir" diye avunurduk hep. Kalan sağlara sevinmek. Her zaman sevinilecek bir şey bulmak... Artık sevinecek bir şey bulmak istemiyorum demek. Geleceğe inanmakla Pollyannacılık arasındaki çizgiyi kesinlikle ayırmak...
Sayfa 121Kitabı okudu
