Gördüğüm en iyi tespitlerden biri.
İstediği şey çok küçüktür, insanlar sadece ona karşı nazik olmalı, ona tavsiye vermeli, onun zavallı, zararsız, yalnız ruh olduğunu; insanları memnun etmek ve kimsenin duygularını incitmemek için endişelenmesini takdir etmelidirler.Bütün gördüğü ve hissettiği budur. Hassasiyetlerinin, gizli düşmanlıklarının, yorucu taleplerinin ilişkilerine ne kadar karıştığını fark etmez; başkaları üzerinde yarattığı izlenimi ya da onların kendisine yönelik tepkisini de değerlendiremez.Sonuç olarak arkadaşlıklarının, evliliklerinin, aşk ilişkilerinin, profesyonel ilişkilerinin neden çoğu zaman hoşnutsuzluğa yol açtığını anlamakta zorlanır.Başkalarının hatalı, düşüncesiz, sadakatsiz, istismar edici olduğu ya da birtakım sırrına erişilmez sebeplerle kendisinin popüler olma yeteneğinden yoksun olduğu sonucuna varma eğilimindedir.Böylece aşk hayaletini kovalamaya devam eder.
Bazı araştırmalar akranlarını istismar eden öğrencilerin ortalama ya da neredeyse ortalamaya yakın bir düzeyde popüler olduklarını göstermektedir.
Kendini bilmez bir TikTok şaklabanı doğum kurgusuyla popüler olabiliyor, binlerce etkileşim alabiliyor.
İnanın umurumda bile değil ama:
Hastane gibi ciddi bir müessese bu oyuna nasıl müsaade edebilir? Dahil olabilir?
Bu kurguda istismar ettiği ve sözde "Onur" ismini verdiği çocuğun ailesi nasıl bu duruma göz yumabilir?
Bu oyun artık boyunu aştı, iğrençleşti 🤮
Elbette çocuk ve genç istismarı ilk ve öncelikli olarak fiziksel ve psikolojik unsurlardır. Lakin istismar noktasına gelene değil 9-10 yaşında çocukların sosyal medya ortamların da modern deyim ile popüler olmak adına yaptığı eylemlere göz yuman ve bu yanlış eylemleri değiştirmeye çalışmayan ebeveynler çocuğun yaşaya bileceği fiziksel ve psikolojik sorunlardan sorumludurlar. Yetişkinler çocuğu başından ötelediği için erken yaşta teknoloji ve sosyal medya çamuruna itilen çocuklar mavi balina ile de kandırıla bilir yahut ileri yaşta bir sapkının ağına düşebilir. Bilinçsiz ebeveyn den daha kötüsü yoktur
Bu düşünce tarzı, 19. yüzyıla ait, çocukların ve her yaşta “saygıdeğer” dişinin temelde cinsel olmadığı fikriyle en sinsi şekilde birleşmiştir. “İyi” bir dişinin evlilik dışında cinsel olmasının düşünülemez olduğu bir toplumsal ortamda, bu kadının ya da kızın tecavüze uğradığı ya da çocukken taciz edildiğine dair herhangi bir kuşkuyu dile getirmek de eşit ölçüde düşünülemezdi. Cinsel yolla bulaşan bir enfeksiyonun belirtilerini gösteren herhangi bir “iyi” bakire ya da çocuk, suçun büyük olasılıkla doğruca kendi üzerine ve ailesinin toplumsal- ekonomik durumu üzerine yıkıldığını görürdü. Cinsel yolla bulaşan enfeksiyon vakalarının suçu, kirli iç çamaşırlarına ya da sağlıksız yaşam koşulları gibi şeylere yüklenebiliyorsa, o zaman bu vakalar daha temiz çamaşırlar ya da iyi yaşam koşulları sağlanırsa belki de engellenebilirlerdi. Bu, düzgün, hayırsever, kolayca etkisini gösteren ve orta sınıfın o zamanki popüler, insancıl hedefleriyle uyum içinde olan bir değişimdi. Dahası bu, hem doktorların hem ailelerin rahatlatıcı yalanlarını sürdürebilmelerini sağlıyordu: Çocuklar istismar edilmemiş, bakireler kirletilmemişti; erkeklere gelince, onlar böyle ayıplanacak şeylere zaten tenezzül etmezdi.
Sayfa 122 - Bakire ve doktor
