“ İstanbul’da hayat yok. Diyebilirim ki oradaki halk yaşamıyor, gaflet ve miskinlik içinde uyumuş, yalnız bitkisel hayat sürüyor. İşin komik tarafı, eğer İstanbul halkı hayattan ve eğlenceden mahrum olduklarını bilseler, şikayet etseler, insan tahammül eder. Halbuki orada herkeste “yaşıyoruz ve eğleniyoruz” fikri mevcut ki işte beni ağlatacak kadar güldüren de budur!”