Renksiz ve kısır bir hayat yaşamaktansa, acılı bir mutluluk daha iyidir...
Andrei Tarkovsky
yaşam ne aldatıcıdır,
biliyor musun?
bizler renksiz çay gibiyiz
demimiz az,
suyumuz çok.
nereye gidecektim?
ne evim,
ne param,
Kitap sahibine yürekten süzülen bir mektup.
-Sevgili dost ,arkadaş ,can yoldaş ve yüzünü dahi hiç görmediğim can ahmed arif sevdalısı ; Biz bu topraklarda acılarla büyüdük. Geçenlerde bir yazımda ; ”biz mutluluğu yazmayı beceremeyiz kalemimiz hüzün ağlar " demiştim..Bir çok fotoğraf gördük ve yüreğimiz acılara aktı geçti. Her fotoğraf karesi
Hayatın bir sıraya giriş oluşu ilk kez dikkatimi çekmişti ve bu sıra kimseleri pek de rahatsız etmiyordu. Herkes ne ise o olmak bir cendere ve utanç değil, bir başa geleceği bilindiği sehpa değil, yemek sırası gibi bir şeydi; yemek de dünyada herkesin önüne konulan bir tabldottu hepi topu. Bütün bu sıra, o tabldotu eline alıp bir gözünde iş, bir gözünde çoluk çocuk, bir gözünde maişet olan bu renksiz tepsiyi önüne çekip oturmaktı.
Sayfa 157Kitabı okudu
“sen susalı üç hafta oldu ve bazen karıştırıyorum hangimizin öldüğünü. önce senin öldüğünü sandım. çok üzüldüm biraz zaman geçince fark ettim ki ölen benmişim ama farkında değilmişim. seni arayınca anladım gerçeği çünkü ben her daim bir yaranın sızısıyla sana koşuyorum, kanar kanamaz elimle bastırıp sana koşuyorum, yaramı sar beni öp mırıltıyla
Hz Mevlana ...
Hazret-i Mevlânâ Eğitim Vadisinde Henüz Otuz Küsür Yaşlarında İken Zâhiri Bilginin Zirvesine Yaklaşır. Alacağı Mesafe Neredeyse Kalmamış Gibidir. Tam O Sıralarda Karşısına Sır Dolu Esrarengiz bir Derviş Çıkar :
Şems-i Tebrizî.
Elini öpüp kaybolur.
Daha sonra tekrar gelir ve öyle bir sual sorar ki, kitapların satırları cevaptan habersizdir.
Seni çok seviyorum.. Bilemezsin..
İnsan inanmaya görsün.. Sevmeye görsün..
Sevilen er ya da geç anlayacaktır elbet..
Bu dünyadaki bu hayattaki en değerli şeyin;
Allah'ın kendisi için bir adamın kalbine koyduğu katışıksız bir aşkın ve sevginin olduğunu..
Her daim düşünmekle geçer benim yalnızlığım..
Her türlü insanla geçinmeyi bildim elhamdülillah..
Akıl hastanesinden tutun
İnsanın somut olarak yaşadığı hayatın yanı sıra her zaman soyut olarak ikinci bir hayat yaşaması dikkate değer ve önemlidir... Sakince enine boyuna düşünme alanında, önceden onu tamamen ele geçiren ve yoğun bir şekilde etkileyen şeyler soğuk, renksiz ve uzak görünür: 0 yalnızca bir seyirci ve gözlemcidir.
Neden olmasın... Kayahan
Bir film kadar kısa bile olsa ne çıkar? Biz onun içine herşeyi sığdıramaz mıyız? Bütün o sıkıcı konuşmaların, toplantıların, boşa geçen saatlerin, katlanmaların, dilinin ucuna gelenleri söylemekten vazgeçmekle geçen günlerin, sevmediğin insanlara seviyormuş gibi davranmak zorunda kaldığın görüşmelerin, yastığa başını koyduğunda bütün bir ömrün böylesine renksiz yaşamak için mi verildiğini düşünüp kendine acıdığın gecelerin yerine her anını sonradan nasıl hatırlayacağımızı düşünüp saklamak isteyeceğimiz bir hayat kuramaz mıyız?
Sayfa 123Kitabı okudu
