Otizm
Bir otizmli çocuk annesiyim... ve böyle bir meleğe sahip olduğum için çok mutluyum...
Rabbimim emaneti o bana...
Sonsuz sevgimin, sabrımın kaynağı...
📌 Farkındalık sadece sene de bir gün onlar ile ilgili paylaşım yapmak olmamalı bence...
📌 Farkındalık özel gereksinimli kişileri görünce dik dik bakmak ve gereksiz konuşup soru sormak da
Türk Milletinin yokluk içerisinde ki asaleti…
"Ahmet Haşim, 1919 Anadolusunun İçler Acısı Halini Anlattığı Mektubunu" dönemin Manisa milletvekili Refik Şevket Bey'e göndermişti. Bu mektubu her Türk vatandaşının defalarca okuyup beynine kazıması lazımdır!
“sevgili refik,
ihtimal sana fazla yazıyorum. fakat ben bundan memnunum. bulunduğum noktalardan sana doğru uçurduğum bu
Kötü olan, kapalı bir hayat sürmen, bu yüzden de insanlara güvenini yitirmişsin. Sen de kabul edersin ki, her şeyinle köpeğine bağlanman olacak şey değil. Renksiz bir hayatın var senin, Hegemon.
Sayfa 69
Kadıköy - Haziran Ayı Hikaye Yazma Etkinliği
Kendinizden bir şeyler bulacağınızı düşündüğüm ilk hikayem ile sizlerleyim..
"Kadıköy"
...Modaya doğru yürümeye başladım… Kafamı gökyüzüne doğru kaldırdığımda, kapkara bulutlarla göz göze geldim, yağmur damlaları yavaş yavaş suratıma doğru damlıyorken bir anda nefesimi tuttum ve gözlerimi kapattım, o anda ne düşündüm tam olarak
İnsanlar kolayca değişebilir.
Sayfa 131 - Doğan KitapKitabı okudu
Gök, renksiz, alçak... Yerle gök aynı yas tutar gibi. Dünya sessiz, sağır. Hayat kiminle beraber gidiyor? Ölülerle mi, yoksa ölüleri çukurlara taşıyanlarla mı?...
Sayfa 179 - Ötüken Neşriyat A.Ş 16.BasımKitabı okudu
Ölüyorum anlasana..
Bu renksiz hayat, bu bayağı, bu anlamsız çevre…
Sayfa 561 - Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları XXXII. BasımKitabı okudu
Ağaç dalına yapışıp kalmış böcek kabuğu gibi, rüzgar biraz güçlü esse sonsuza kadar savrulup gidiverecekmiş gibi, bu dünyaya yapışıp yaşamayı sürdürdüm...
Sayfa 44 - Doğan KitapKitabı okudu
Kederin, hüznün, acının olmadığı bir yer düşün.
Öylesine ıssız ve renksiz topraklar gibi boylu boyunca uzanmış.
Mutluluğun tadı da ordan geliyor bir bakıma, acıdan.
Hayat kendisini ordör tabağında güzellemiş, müşterisine en fazla iki dakika çekici ve estetik görünebilir.
Sonrası garsonun bıkkın bakışlarıyla toplanır sofrası insanın.
Mutluluk yani, kısa olması, verdiği hazzın değerini düşürebilir mi?
İnsan dediğin, hayatının sonuna kadar Magnumdan çıkan son model arabasına sevinemez sonuçta, gerisi garsonun bıkkın bakışları...
Acıyı, hüznü, kederi sevmeli insan.
İyi ki can sıkıntısı denilen şey var mesela.
Ve ölüm tabi, geride bıraktıklarının damaklarında gri metal tadı.
Ve sonunda ihtiyarlık...
Tüm olup bitmişlik ardından küçük bir iç çekiş belki.
Kopuk kopuk cümleler birikmiş de hepsini tek seferde ciğerlerinden havaya bırakır gibi.
Sonrası yine ölüm tabi, ölünün iki dudağının kenarından sızan mutluluk.
Kısacık...
Çürüyene kadar etleri.