Mabetler her çağda ziyaretçisiz kalmış. Tefekkür Sina’sı metruk bir manastır. Kimin için yaratacaksın? İnsanlar ışığa, hayata, sonsuza düşman. Aydınlanmak için yan, aydınlatmak için değil.
"Okumaktan hangi hakla söz ediyoruz?Okuma terbiyesinden önce , çok daha mühim, çok daha acil disiplinlere muhtacız. Böyle bir ruh haleti içinde insanlar nasıl, neyi okuyabilirler? Büyük bir yazarın tek satırını anlamaları imkansız."
Unutmak, her acıyı siler, arkada bırakırdı. Şarkı söylemek ise, unutmak için en güzel çareydi. Çünkü insan şarkı söylerken daima sevdiği şeyleri düşünür.
Biz musibetleri davet etmeyelim, ama bir gün ansızın gelirse de dışarı çıkarmayalım. Ağırlayalım, getirdikleri mesajı algılagalım ve sonra uğurlayalım.