Beni mutlu ettiği için birisini sevmek egoizmdir.
RAB'bin meleği ilerledi, sağa sola dönüşü olmayan dar bir yerde durdu.
Eşek RAB'bin meleğini görünce, Balam'ın altında yıkıldı. Balam öfkelendi, değneğiyle eşeği dövdü.
Bunun üzerine RAB eşeği konuşturdu. Eşek Balam'a, “Sana ne yaptım ki, üç kez beni böyle dövdün?” diye sordu.
Balam, “Benimle alay ediyorsun” diye yanıtladı, “Elimde kılıç olsaydı, seni hemen öldürürdüm.”
Eşek, “Bugüne dek hep üzerine bindiğin eşek değil miyim ben?” dedi, “Daha önce sana hiç böyle davrandım mı?”
Bundan sonra RAB Balam'ın gözlerini açtı. Balam yalın kılıç yolda durmakta olan RAB'bin meleğini gördü, eğilip yüzüstü yere kapandı.
RAB'bin meleği, “Neden üç kez eşeğini dövdün?” diye sordu, “Ben seni engellemeye geldim. Çünkü gittiğin yol seni yıkıma götürüyor. Eşek beni gördü, üç kez önümden saptı. Eğer yoldan sapmasaydı, seni öldürür, onu sağ bırakırdım.”
Çağın en büyük hastalığı, başarı üzerine kurulmuş bir hayat isteğidir. Hayatın anlamı başarıda değil özgürlüktedir. Sadece başarı için yaşayan insanlar, köle ruhludurlar, özgür olamazlar.
— Rousseau
Okur Takip Önerileri
Eğer yalnız bu yaşam için Mesih'e umut bağlamışsak, herkesten çok acınacak durumdayız.
Unuttu; bilmiyor onu benim hafifleştirdiğimi, ona düşünce cesareti verenin ben olduğumu, onu su üstünde yürür kılanın bana imanı olduğunu ve benim ona saygı gösterdiğimi ve onun benim saygımı kabul ettiğini... Başka zamanlarda önümde diz çökerdi ve yalnızca bana bakmak, her şeyi unutmak isterdi.
O kadar bıktım ve o kadar neşesizim ki; ruhumu dolduracak bir şeyin olması bir yana, muhtemelen ruhumu tatmin edebilecek bir şey bile düşünemiyorum- ne yazık ki, gökyüzünden gelecek inayeti bile.
(Temmuz 1840 III A 54)
Alemlerin Rabbi, her birinizi arada bir perde ve tercüman olmaksızın sorguya çekecektir.
(Buhari, Rikak, 49; Müslim, Zekat, 67; Tirmizi, Sıfatü'l Kıyame, 1; İbn Mace, Mukaddime, 185; Ahmed b. Hanbel, el-Müsned, 4/256,377)
Bizi düzeltse, düzeltse sahici bir karamsarlık düzeltir.
Kendi kendime durmadan "gerçeği söyle, gerçeği söyle" diyordum Ama zor. Çünkü bütün toplum ve kültürümüz bizi diğer insanlarla uzlaşmaya itiyor.
Bize hayatın bizim hayatımız olmadığını, sadece hayatımız hakkında anlattığımız hikâye olduğunu hatırlatacak kişiler de azalıyor. Başkalarına da elbette, ama esas olarak kendimiz anlattığımız bir hikâye bu.
