"Bazen...Sabahları uyanmak istememin tek nedeni sen oluyorsun."
SENDEN ÖNCE BEN / JOJO MOYES
"Sen beni, bilmem benim tahayyülünden dahi ürperdiğim mânâda, hiç gördün mü? Sanmam. Sanmam ama bana baktın ya. Benimle ülfet ettin ya. Benimle sabahları yakaladın ya. Bana derdini, bana onu, bana aşkını anlattın ya. Beni ben olarak gördün ya. Hiçbir şey tahayyül etmiyorum. Gördüğüm bana yetiyor."
Sabahları hasta uyanmanı istiyorum
Hastaysan eğer, yaşıyorsun demektir.
Sevgi Duvarı
Sen miydin o yalnızlığım mıydı yoksa
Kör karanlıkta açardık paslı gözlerimizi
Dilimizde akşamdan kalma bir küfür
Salonlar piyasalar sanat sevicileri
Derdim günüm insan arasına çıkarmaktı seni
Yakanda bir amonyak çiçeği
Yalnızlığım benim sidikli kontesim
Ne kadar rezil olursak o kadar iyi
Kumkapı meyhanelerine
"İnsan en çok sabahları arar sevdiği kadını."
Diyor birisi, katılıyorum o sabahlara.
Öğleler kaba yaşanır; kalındır.
Akşamüstleri ince, hüzünlü.
Çiçekler alınıp verilebilir.
Sabahtır yalnızlık.
Nasıl sabah, nasıl yalnızlık?
Ve şiirsel hiçbir yanı yok sanılır!
Var mıdır?
Vardır.
Vardır ama çiçeklerle değil.
Kendi başına, zımparataşı gibi acımasız.
Ne aklıma gelse bir bakıyorum unutmuşum!
(...)
''Her şeyden biraz kalır'' diyor birileri,
Çoğulluk haklılıktır.
Kavanozda biraz kahve,
Kutuda biraz ekmek,
İnsanda biraz acı.''*
İlkokulun beşinci sınıfındaki öğretmenine benziyordu: yumuşak, genç bir kadın. Sabahları sokaklarda simit sattıktan sonra okula gelen Kürt Muhittin, adını 'Çekirdeksiz' takmıştı. Sınıfın büyüğüydü. Başöğretmen gelmişti bir gün, dövmüştü. 'Anası oğlan doğurmuş, Zebercet hamur yoğurmuş' derdi. Kadının adını yazdı. Ne dersi veriyordu kimbilir; yetişkin erkek öğrenciler nasıl dinlerdi?
Sayfa 28Kitabı okudu
Soğuk kış sabahları sıkıcı olur. Hele bir de gökyüzü tirşeleşmişse ve bir perde gibi kırışan çamurlu yollar hiç bitmeyecekmiş gibi önünde uzayıp gidiyorsa daha da sıkıcı olur.
Sayfa 159
kaç kişiyi öldürdüm düşlerimde
kaç kilo çekerdi yalnızlık
kaç kere ezildim altında
yaz yağmurlarının
belki de palyaçolar ağlardı pazartesi sabahları
her sirk geldiğinde ağlamaklı olurduk
hep ağlamaklı olurduk gülünecek halimize
"Geceleri uyuyup kalmadan önce seninle konuşmaya ihtiyacım var.
Sabahları seninle kahvaltı, akşam üstleri ekmek ve çay, akşamları reçelli sohbetler,
Pazar sabahları iki başına yürümek,
ilkbaharlarda uçurtma,
sonbaharlarda geniş bulvarlar ve kestane,
yazın boş otoyollarda motosikletle gezinmek,
kışın sobanın yanında bir koltukta birisinin benimle uzun uzun konuşmasına ihtiyacım var…
Ya senin ?"